پاتیل

پاتیل یک ظرف بزرگ فلزی ( قابلمه ) برای پختن غذا یا جوشاندن آب روی یک آتش باز است، این ظرف دهانی باز و اغلب دسته ای قوسی شکل دارد.
پاتیل ها در دنیای پیشرفته به عنوان وسیله آشپزی به شدت از مد افتاده اند. یک استفادهٔ متداول در فرهنگ غربی، استفاده از پاتیل به عنوان وسیلهٔ جادوگر است، کلیشه ای که بوسیلهٔ ادبیات داستانی مختلف مانند نمایشنامه مکبث نوشته شکسپیر محبوب شده است. در ادبیات معمولاً جادوگران معجون هایشان را در پاتیل آماده می کنند. در فولکلور ایرلندی، یک پاتیل مکان نگهداری گنج لپرکان ها را لو می دهد.
در برخی از اشکال ویکا، با ترکیب جنبه های اسطوره شناسی سلتی، پاتیل با الهه کریدوِن مرتبط است. اسطوره شناسی ولز هم، از پاتیل هایی صحبت می کند که برای جنگجویان ارتش مفید بودند.
در شاخه دوم مَبی نوگیون در داستان برانون، دختر لیر، دِ پِیر دادنی ( پاتیل تولد دوباره ) پاتیلی جادویی است که می توان جنگجویان مرده را در آن قرار داد تا زنده شوند، فقط آنها قدرت سخن گفتن نخواهند داشت. [ ۱] گمان می رود که این جنگجویان فاقد روح هستند، آن ها می توانند دوباره به میدان نبرد برگردند تا زمانیکه دوباره کشته شوند. در ویکا و برخی از اشکال دیگر سیستم های اعتقادی نئوپاگان یا پاگان پاتیل هنوز در کارهای جادویی مورد استفاده قرار می گیرد.
اغلب پاتیل از چدن ساخته می شود و برای سوزاندن بخور بر روی یک صفحه زغال چوب، برای ساخت نمک سیاه ( مورد استفاده در مراسم تبعید ) ، برای مخلوط کردن گیاهان، یا برای سوزاندن عریضه ها ( کاغذی با کلمات قدرت یا خواسته های نوشته شده در آنها ) استفاده می شود. پاتیل ها نه تنها نماد الهه، بلکه نماد رحم نیز هستند ( چون چیزی را توی خود نگه می دارند ) و بر روی یک محراب نشان دهندهٔ زمین است، چون ابزار کاربردی است. پاتیل ها اغلب در مغازه های عصر جدید یا «متافیزیکال» فروخته می شوند و ممکن است نمادهای قدرت های مختلفی باشند که بر روی آنها نوشته شده است.
جام مقدس ماهیت بریتن گاهی اوقات پاتیل نامیده می شود، گرچه به طور سنتی جام در مورد فنجان دسته دار بیشتر از ظرف بزرگی که کلمهٔ پاتیل برای بیان آن به کار می رود استفاده می شود. ممکن است این از ترکیبی از جام افسانه ای با اسطوره های پیشین سلتیک از پاتیل های جادویی حاصل شده باشد.

پاتیل (ریخته گری). پاتیل[ ۱] ظرفی است با پوشش نسوز که فلز گداخته از کوره در آن ریخته و به وسیلهٔ آن به قالب ها منتقل می شود.
در ریخته گری پس از آنکه قالب ها کاملاً مستحکم شد و درجه حرارت پیش گرم هم به اندازه لازم رسید نوبت به مرحله بارریزی است. تخلیهٔ مذاب از کوره یا پاتیل در قالب را بارریزی یا مذاب ریزی می نامند. مرسوم ترین روش بارریزی ریختن ثقلی مذاب توسط پاتیل است. گاه نیروی ثقل برای پرکردن قالب کافی نیست و علاوه بر آن از نیروی گریز از مرکز هم استفاده می شود.