پاتهی. [ ت ُ ] ( ص مرکب ) برهنه پای. تهی پای : و مستحب آن است که در مکه پاتهی رود. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ).پاتهی گشتن به است از کفش تنگ رنج غربت به که اندر خانه جنگ.مولوی.
