پائین پرست

لغت نامه دهخدا

پائین پرست. [ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) مطیع. بنده. خدمتکار :
نداری شرم ازین خورشید نوشاد
کنی پائین پرستی چند را یاد.
امیرخسرو دهلوی.

جدول کلمات

کنیز ، خدمتکار

پیشنهاد کاربران

بپرس