پائولو کونته ( به ایتالیایی: Paolo Conte ) آهنگساز، خواننده و نوازندهٔ پیانوی اهل ایتالیا است. او یکی از خواننده/ترانه سرایان محبوب و نامدار ایتالیایی در چند دههٔ گذشته است.
موسیقی کونته آمیزه ای است از جاز آمریکای شمالی، تانگوی آمریکای جنوبی، شانسون فرانسوی و موسیقی کاباره ای آلمانی؛ سبکی که منحصر به خود اوست. [ ۱] این موسیقی با اشعاری همدلانه که نگاهی طنزآمیز به نقاط ضعف بشر دارند همراهی می شود. [ ۲]
پائولو کونته زادهٔ شهر آسته در ناحیهٔ پیمونت ایتالیاست. او پسر ارشد یک دفترخانه دار است که یک پیانیست آماتور هم بود. پدر و مادرش هر دو علاقهٔ زیادی به موسیقی جاز آمریکایی داشتند. به گفتهٔ کونته در زمان کودکیش آن ها تعدادی از صفحه های پیانوی دوک الینگتون را در خانه داشتند که خیلی ارزشمند به شمار می آمدند، چون آن سال ها فاشیست ها موسیقی آمریکایی را ممنوع کرده بودند و چنین آثاری فقط در بازار سیاه یافت می شد. [ ۱] او از سن طفولیت به همراه برادر کوچک ترش جورجو ( که بعدها به نوبهٔ خودش ترانه سرای مشهوری شد ) نواختن پیانو را آغاز کرد. پیرو پیشهٔ موروثی خانوادگی شان در دانشگاه حقوق خواند و تا ۳۰ سالگی به وکالت اشتغال داشت. [ ۲] کونته که در همان سال ها برای چند گروه جاز محلی ویبرافون می نواخت، به مرور و با همکاری جورجو شروع به نوشتن ترانه های خودش کرد. با تلاش بسیار سروده هایش را برای یک ناشر موسیقی در میلان فرستاد و به گفتهٔ خودش آن ها «به شکل معجزه آسایی» ترانه هایش را خریدند. [ ۱]
پس از حدود یک دهه ترانه سرایی برای خوانندگانی مثل آدریانو چلنتانو، پتی پراو و کاترینا کاسلی در سال ۱۹۷۴ اولین آلبوم کونته با نام این زندگی کثیف[ پانویس ۱] منتشر شد. [ ۳] ترانه های کونته در فضایی مرموز ( چند پاره و امپرسیونیستی ) سیر می کردند، گویی موسیقی اش از یک مکان قدیمی نیمه آشنا می آمد و شعرهایش یادآور اتفاقات تقریباً فراموش شده یا خیالی بودند. [ ۱] خیلی زود آثار او در گوشه و کنار ایتالیا شنیده شدند و هوادارانی پیدا کرد. «این فوق العاده است» ( ۱۹۸۱ ) [ پانویس ۲] یکی از آثار مشهور او و یکی از پرفروش ترین ترانه های ایتالیاست که بعداً در فرانسه هم با استقبال فراوان مواجه شد. [ ۴] این یکی از قطعه های چهارمین آلبوم استودیویی کونته با نام میلونگای پاریس است که تعدادی از ترانه های کلاسیک او را شامل می شود، از جمله قطعهٔ «دست و پنجه نرم کردن با یک میلونگای سبز»[ پانویس ۳] که ادای احترامیست به آتاهوآلپا یوپانکی موسیقی دان آرژانتینی. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموسیقی کونته آمیزه ای است از جاز آمریکای شمالی، تانگوی آمریکای جنوبی، شانسون فرانسوی و موسیقی کاباره ای آلمانی؛ سبکی که منحصر به خود اوست. [ ۱] این موسیقی با اشعاری همدلانه که نگاهی طنزآمیز به نقاط ضعف بشر دارند همراهی می شود. [ ۲]
پائولو کونته زادهٔ شهر آسته در ناحیهٔ پیمونت ایتالیاست. او پسر ارشد یک دفترخانه دار است که یک پیانیست آماتور هم بود. پدر و مادرش هر دو علاقهٔ زیادی به موسیقی جاز آمریکایی داشتند. به گفتهٔ کونته در زمان کودکیش آن ها تعدادی از صفحه های پیانوی دوک الینگتون را در خانه داشتند که خیلی ارزشمند به شمار می آمدند، چون آن سال ها فاشیست ها موسیقی آمریکایی را ممنوع کرده بودند و چنین آثاری فقط در بازار سیاه یافت می شد. [ ۱] او از سن طفولیت به همراه برادر کوچک ترش جورجو ( که بعدها به نوبهٔ خودش ترانه سرای مشهوری شد ) نواختن پیانو را آغاز کرد. پیرو پیشهٔ موروثی خانوادگی شان در دانشگاه حقوق خواند و تا ۳۰ سالگی به وکالت اشتغال داشت. [ ۲] کونته که در همان سال ها برای چند گروه جاز محلی ویبرافون می نواخت، به مرور و با همکاری جورجو شروع به نوشتن ترانه های خودش کرد. با تلاش بسیار سروده هایش را برای یک ناشر موسیقی در میلان فرستاد و به گفتهٔ خودش آن ها «به شکل معجزه آسایی» ترانه هایش را خریدند. [ ۱]
پس از حدود یک دهه ترانه سرایی برای خوانندگانی مثل آدریانو چلنتانو، پتی پراو و کاترینا کاسلی در سال ۱۹۷۴ اولین آلبوم کونته با نام این زندگی کثیف[ پانویس ۱] منتشر شد. [ ۳] ترانه های کونته در فضایی مرموز ( چند پاره و امپرسیونیستی ) سیر می کردند، گویی موسیقی اش از یک مکان قدیمی نیمه آشنا می آمد و شعرهایش یادآور اتفاقات تقریباً فراموش شده یا خیالی بودند. [ ۱] خیلی زود آثار او در گوشه و کنار ایتالیا شنیده شدند و هوادارانی پیدا کرد. «این فوق العاده است» ( ۱۹۸۱ ) [ پانویس ۲] یکی از آثار مشهور او و یکی از پرفروش ترین ترانه های ایتالیاست که بعداً در فرانسه هم با استقبال فراوان مواجه شد. [ ۴] این یکی از قطعه های چهارمین آلبوم استودیویی کونته با نام میلونگای پاریس است که تعدادی از ترانه های کلاسیک او را شامل می شود، از جمله قطعهٔ «دست و پنجه نرم کردن با یک میلونگای سبز»[ پانویس ۳] که ادای احترامیست به آتاهوآلپا یوپانکی موسیقی دان آرژانتینی. [ ۵]
wiki: پائولو کونته