پ مثل پلیکان به کارگردانی پرویز کیمیاوی و بازیگری آقا سید علی میرزا در سال ۱۳۵۱ خورشیدی ساخته شد. این فیلم یکی از تاثیرگذارترین و شاعرانه ترین فیلم های مستند تاریخ سینمای ایران است بازیگر اصلی آن آقا سید علی میرزا بود. سیدعلی میرزا پیرمردی بود که در خرابه های ارگ طبس زندگی می کرد و با کمک مردم، روزگار می گذراند. از جوانی به دلیل اختلاف با خانواده در خرابه های ارگ زندگی می کرد و به شهر طبس نمی آمد. موفقیت فیلم در نمایش فضای غریب، تنها و پر مهرِ آسیدعلی میرزا، او را تبدیل به شخصیت سینماییِ جذاب و ماندگاری کرده بود.
... [مشاهده متن کامل]
سید علی میرزا اهل طبس در ایام جوانی اش عاشق دختری به نام مریم می شود. اما خانواده سید علی میرزا با وصلت وی با مریم شدیدا مخالفت می کنند و زندگی را برای میرزا، پوچ و بی معنی می کنند. مریم نیز که از میرزا ناامید می شود بر حسب اجبار با مرد دیگری ازدواج می کند و زندگی میرزا را به یاس مطلق مبدل می کند. ادامه زندگی بدون مریم به حدی برای میرزا دردآور و غیر قابل تصور می شود که چاره ای جز جنون نمی یابد.
میرزا با دلی شکسته جلای شهر و خانواده می کند و چون جغد شومی به مدت ۴۰ سال به تنهایی در ارگ مخروبه شهر طبس ماوا می گزیند. مردم وی را دیوانه می پندارند و دست به آزار و اذیتش می برند. پس از زلزله شایع شد که مردم طبس پیکر او را از زیر آوار بیرون آورده اند و در محوطه امامزاده این شهر دفن کرده اند، اما پس از ۲۳ سال و در سال ۱۳۸۱ زمانی که کارشناسان میراث فرهنگی برای بازسازی و احیای ارگ طبس به آن جا رفتند پیکر او را سالم پیدا کردند.
زمانی که ارگ طبس زیر نظر میراث استان خراسان بود، برای خاکبرداری و یافتن پلان اصلی بنا اقدام شد. در مراحل پایان کار، در یکی از بخش های ارگ، پیکر او را تقریبا سالم، پیدا کردند. پوست بدن، صورت و لباس های او هیچ تغییری نکرده بود. اما به نظر می رسید پیکر از داخل پوسیده باشد، با این حال پیکر را به راحتی بلند کرده و حرکت داده شد. صورت او سالم و از روی عکس و فیلم های موجود کاملا قابل شناسایی بود.
و این تعجب همه را برانگیخته بود، چون طبس شهر گرمسیری است.
برخی از مردم طبس برای او احترام زیادی قایل بودند با این حال مردم طبس خواستند او را در ارگ طبس دفن کنند. با موافقت مسئولان، پیکر او در یکی از راهروهای ارگ دفن شد. در این مراسم تمام مردم جمع شده بودند، به طوری که تا به امروز در هیچ مراسم تشییعی در طبس، چنین جمعیتی دیده نشده بود شاید این جریان مردم را به یاد دفن کردن عزیزان و نزدیکانشان در زمان زلزله ۵۷ طبس می انداخت. در باره او می گویند: آدم خاصی بود و بعد از فوت پدرش رفتارهای بعضی از اقوام باعث شد از مردم دوری کند. حتی عده ای به او مجنون می گفتند. در صورتی که او، شخصی باهوش، باسواد و خوش ذوق بود و شعر می گفت و خط بسیار خوشی نیز داشت. اشعاری که در فیلم خوانده می شود، متعلق به مرحوم آسید علی میرزا است. او روی دیوارهای ارگ نیز با خط خود اشعار زیادی نوشته بود.
... [مشاهده متن کامل]
سید علی میرزا اهل طبس در ایام جوانی اش عاشق دختری به نام مریم می شود. اما خانواده سید علی میرزا با وصلت وی با مریم شدیدا مخالفت می کنند و زندگی را برای میرزا، پوچ و بی معنی می کنند. مریم نیز که از میرزا ناامید می شود بر حسب اجبار با مرد دیگری ازدواج می کند و زندگی میرزا را به یاس مطلق مبدل می کند. ادامه زندگی بدون مریم به حدی برای میرزا دردآور و غیر قابل تصور می شود که چاره ای جز جنون نمی یابد.
میرزا با دلی شکسته جلای شهر و خانواده می کند و چون جغد شومی به مدت ۴۰ سال به تنهایی در ارگ مخروبه شهر طبس ماوا می گزیند. مردم وی را دیوانه می پندارند و دست به آزار و اذیتش می برند. پس از زلزله شایع شد که مردم طبس پیکر او را از زیر آوار بیرون آورده اند و در محوطه امامزاده این شهر دفن کرده اند، اما پس از ۲۳ سال و در سال ۱۳۸۱ زمانی که کارشناسان میراث فرهنگی برای بازسازی و احیای ارگ طبس به آن جا رفتند پیکر او را سالم پیدا کردند.
زمانی که ارگ طبس زیر نظر میراث استان خراسان بود، برای خاکبرداری و یافتن پلان اصلی بنا اقدام شد. در مراحل پایان کار، در یکی از بخش های ارگ، پیکر او را تقریبا سالم، پیدا کردند. پوست بدن، صورت و لباس های او هیچ تغییری نکرده بود. اما به نظر می رسید پیکر از داخل پوسیده باشد، با این حال پیکر را به راحتی بلند کرده و حرکت داده شد. صورت او سالم و از روی عکس و فیلم های موجود کاملا قابل شناسایی بود.
و این تعجب همه را برانگیخته بود، چون طبس شهر گرمسیری است.
برخی از مردم طبس برای او احترام زیادی قایل بودند با این حال مردم طبس خواستند او را در ارگ طبس دفن کنند. با موافقت مسئولان، پیکر او در یکی از راهروهای ارگ دفن شد. در این مراسم تمام مردم جمع شده بودند، به طوری که تا به امروز در هیچ مراسم تشییعی در طبس، چنین جمعیتی دیده نشده بود شاید این جریان مردم را به یاد دفن کردن عزیزان و نزدیکانشان در زمان زلزله ۵۷ طبس می انداخت. در باره او می گویند: آدم خاصی بود و بعد از فوت پدرش رفتارهای بعضی از اقوام باعث شد از مردم دوری کند. حتی عده ای به او مجنون می گفتند. در صورتی که او، شخصی باهوش، باسواد و خوش ذوق بود و شعر می گفت و خط بسیار خوشی نیز داشت. اشعاری که در فیلم خوانده می شود، متعلق به مرحوم آسید علی میرزا است. او روی دیوارهای ارگ نیز با خط خود اشعار زیادی نوشته بود.
