ویکتور هامبارتسومیان ( به ارمنی: Վիկտոր Համբարձումյան ) ( زاده ۱۸ سپتامبر ۱۹۰۸ - درگذشته ۱۲ اوت ۱۹۹۶ ) از دانشمندان ارمنستان شوروی بود. او یکی از بنیان گذاران اخترفیزیک نظری به شمار می آید.
او در زمینه فیزیک ستاره ها و سحابی ها، اخترشناسی ستاره ای، پویایی شناسی سامانه های ستاره ای، و کیهان زایی ستاره ها و کهکشان ها پژوهش می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
هامبارتسومیان رصدخانه اخترفیزیک بیوراکان را در سال ۱۹۴۶ بنیانگذاری نمود. He was the second and longest - serving president of the
هامبارتسومیان در سال ۱۹۰۸ میلادی در تفلیس ( تبیلیسی ) در یک خانواده ارمنی به دنیا آمد. پدر وی لغت شناس و نویسنده هامازاسپ آساتورویچ هامبارتسومیان ( Hamazasp Asaturovich Ambartsumian ) , مترجم ایلیاد هومر به زبان ارمنی بود.
هامبارتسومیان در سال ۱۹۲۴ در بخش فیزیک - ریاضی در مؤسسه دولتی آموزش و پرورش لنینگراد مشغول به تحصیل شد. فرزند وی «روبن هامبارتسومیان» یا «روبن آمبارتسومیان» ریاضی دان ( گرایش نظریه احتمال و فرایندهای تصادفی ) مشهور ارمنستان می باشد.
در سال ۱۹۳۲ ام ان رس ( اطلاعیه های ماهانهٔ اخترشناسیِ انجمن سلطنتی ) مقاله ای از هامبارتسومیان؛ «در مورد تعادل شعاعی یک سحابی سیاره ای»؛ که امروز به عنوان سنگ بنای نظریهٔ مدرن سحابی های گازی شناخته می شود، منتشر شد. در یک سری از مقاله های پژوهشی، این موضوع را هامبارتسومیان گسترش بیشتری داد. در یکی از این مقاله ها هامبارتسومیان ( همراه با نیکلای کوزیرف ) برای نخستین بار موفق به ارزیابی و تخمین مقدار لایه های گاز فوران شده توسط نواخترها شد. روش هایی که توسط هامبارتسومیان توسعه داده شدند در بررسی لایه های گازی ستارگان غیر ثابت مورد استفاده قرار گرفت. اهمیت روش تخمین مقدارها در پیدا کردن پاسخ به مشکلات تکامل ستارگان، آشکار شدند. در واقع، آن ها منجر به شناسایی علائم دگرگونی های قابل پیش بینی، در زندگی یک ستاره شدند. هامبارتسومیان پایه و اساس تئوری خمپاره ستاره ( ستارهٔ خمپاره نوری مانند ) و سحابی سیاره نما و توضیح بسیاری از ویژگی های طیف آن ها را بنا کرد.
در سال ۱۹۳۶، هامبارتسومیان یک راه حل جالبی برای یک مشکل ریاضی که توسط دانشمند بریتانیایی آرتور ادینگتون مطرح شده بود؛ تعیین توزیع سرعت فضایی ستارگان براساس توزیع سرعت شعاعی آن ها، ارائه داد. این راه حل با پیشنهاد خود آرتور ادینگتون در «اطلاعیه های ماهانه» منتشر شد. در نهایت در سال ۱۹۷۹ همان مبحث ریاضی با جایزه نوبل پزشکی «برای توسعه توموگرافی کامپیوتری» در نهایت رقم خورد. تحقیق انجام شده توسط هامبارتسومیان در آمار و پویایی سیستم های ستاره ای، پایه های مکانیک آماری سیستم ستارهای را به وجود آورد. هامبارتسومیان در سال ۱۹۹۵ با جایزه ایالت فدراسیون روسیه جایزهٔ ویژه ای را از آن خود کرد.
او در زمینه فیزیک ستاره ها و سحابی ها، اخترشناسی ستاره ای، پویایی شناسی سامانه های ستاره ای، و کیهان زایی ستاره ها و کهکشان ها پژوهش می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
هامبارتسومیان رصدخانه اخترفیزیک بیوراکان را در سال ۱۹۴۶ بنیانگذاری نمود. He was the second and longest - serving president of the
هامبارتسومیان در سال ۱۹۰۸ میلادی در تفلیس ( تبیلیسی ) در یک خانواده ارمنی به دنیا آمد. پدر وی لغت شناس و نویسنده هامازاسپ آساتورویچ هامبارتسومیان ( Hamazasp Asaturovich Ambartsumian ) , مترجم ایلیاد هومر به زبان ارمنی بود.
هامبارتسومیان در سال ۱۹۲۴ در بخش فیزیک - ریاضی در مؤسسه دولتی آموزش و پرورش لنینگراد مشغول به تحصیل شد. فرزند وی «روبن هامبارتسومیان» یا «روبن آمبارتسومیان» ریاضی دان ( گرایش نظریه احتمال و فرایندهای تصادفی ) مشهور ارمنستان می باشد.
در سال ۱۹۳۲ ام ان رس ( اطلاعیه های ماهانهٔ اخترشناسیِ انجمن سلطنتی ) مقاله ای از هامبارتسومیان؛ «در مورد تعادل شعاعی یک سحابی سیاره ای»؛ که امروز به عنوان سنگ بنای نظریهٔ مدرن سحابی های گازی شناخته می شود، منتشر شد. در یک سری از مقاله های پژوهشی، این موضوع را هامبارتسومیان گسترش بیشتری داد. در یکی از این مقاله ها هامبارتسومیان ( همراه با نیکلای کوزیرف ) برای نخستین بار موفق به ارزیابی و تخمین مقدار لایه های گاز فوران شده توسط نواخترها شد. روش هایی که توسط هامبارتسومیان توسعه داده شدند در بررسی لایه های گازی ستارگان غیر ثابت مورد استفاده قرار گرفت. اهمیت روش تخمین مقدارها در پیدا کردن پاسخ به مشکلات تکامل ستارگان، آشکار شدند. در واقع، آن ها منجر به شناسایی علائم دگرگونی های قابل پیش بینی، در زندگی یک ستاره شدند. هامبارتسومیان پایه و اساس تئوری خمپاره ستاره ( ستارهٔ خمپاره نوری مانند ) و سحابی سیاره نما و توضیح بسیاری از ویژگی های طیف آن ها را بنا کرد.
در سال ۱۹۳۶، هامبارتسومیان یک راه حل جالبی برای یک مشکل ریاضی که توسط دانشمند بریتانیایی آرتور ادینگتون مطرح شده بود؛ تعیین توزیع سرعت فضایی ستارگان براساس توزیع سرعت شعاعی آن ها، ارائه داد. این راه حل با پیشنهاد خود آرتور ادینگتون در «اطلاعیه های ماهانه» منتشر شد. در نهایت در سال ۱۹۷۹ همان مبحث ریاضی با جایزه نوبل پزشکی «برای توسعه توموگرافی کامپیوتری» در نهایت رقم خورد. تحقیق انجام شده توسط هامبارتسومیان در آمار و پویایی سیستم های ستاره ای، پایه های مکانیک آماری سیستم ستارهای را به وجود آورد. هامبارتسومیان در سال ۱۹۹۵ با جایزه ایالت فدراسیون روسیه جایزهٔ ویژه ای را از آن خود کرد.
