ویکتور لیندلوف

ویکتور یورگن نیلسون لیندلوف ( سوئدی: Victor Jörgen Nilsson Lindelöf؛ زادهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۱۹۹۴ ) که عموماً با نام ویکتور لیندلوف شناخته می شود بازیکن فوتبال اهل سوئد است. وی در باشگاه منچستر یونایتد و تیم ملی سوئد توپ می زند.
در سپتامبر ۲۰۱۰، لیندلوف ۱۶ ساله برای اولین بار با پیراهن واستراس به زمین رفت.
لیندلوف در سال ۲۰۱۱ به بنفیکا پیوست و در سال ۲۰۱۵ نیز قرارداد خود با این باشگاه را تا سال ۲۰۲۰ تمدید کرد. [ ۲]
در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۷، منچستریونایتد به طور رسمی اعلام کرد که ویکتور لیندلوف را با ۳۵ میلیون یورو خریده است. البته یونایتدی ها ۱۰ میلیون یورو پاداش احتمالی را نیز برای بنفیکا در نظر گرفته اند. [ ۳] قرارداد یار سوئدی منچستر یونایتد، ۴ ساله است.
او اولین بازی رسمی خود را برای باشگاه در برابر رئال مادرید در سوپر جام اروپا ۲۰۱۷ انجام داد.
نام ویکتور لیندلوف از رقابت های یورو زیر ۲۱ ساله ها سر زبان ها افتاد. جایی که او از بهترین بازیکنان تیمی بود که توانست قهرمان رقابت ها شود. لیندلوف البته در تمامی دیدارهای تیم ملی سوئد در این رقابت ها به عنوان یک مدافع راست به میدان رفت و شایستگی های خود را نشان داد. با این حال از همان اولین حضور جدی در تیم اصلی بنفیکا مقابل موریرنسه، زیر نظر روی ویتوریا، کارش را به عنوان یک مدافع میانی آغاز کرد. لیندلوف از همان اولین بازی ها توانایی های گوناگونی از خود به عنوان یک مدافع میانی نشان داد. او هم توانایی های یک «Ball - playing defender" بایگانی شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine را داشت و هم توانایی های یک مدافع در نقش «Stopper" بایگانی شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine. بازی با توپ، سرعت، فیزیک بدنی و قدرت فیزیکی او باعث می شد تا لیندلوف در اکثر پارامترهای تدافعی دستِ بالا را مقابل مهاجمان مختلف داشته باشد. با این حال در اولین نیم فصل حضور به عنوان یار ثابت در ترکیب بنفیکا او ضعف های واضحی داشت. تام کاندرت، تاکتیک نویس فور فور تو، تابستان سال گذشته در یادداشتی تحلیلی مهم ترین نقطه ضعف لیندلوف را عدم اعتماد به نفس این بازیکن در حفظ توپ و به گردش درآوردن آن علی رغم داشتن توانایی های خوب در این زمینه عنوان کرد. جایی که به اعتقاد کاندرت، مدافع سوئدی ترجیح می داد به جای پیش روی و شروع بازیسازی تیم از خط دفاعی، خیلی زود با دادن پاس های ساده و کوتاه خودش را از شر توپ خلاص کند. این مسئله در شرایطی که توانایی های لیندلوف به عنوان یک «Ball - playing defender» قابل قبول بود، کمی آزار دهنده به نظر می رسید. در نقطه مقابل بازیخوانی از مهم ترین نقاط قوت لیندلوف محسوب می شد. کاندرت در همان مطلب می نویسد: «پارامترهای تدافعی توسط او در بهترین زمان اجرا می شود. چهار کارت زرد در ۳۰ بازی به عنوان یک مدافع میانی فیزیکی، به خوبی این مسئله را اثبات می کند. »[ ۴]