ویکتور آلدریج ( Victor Aldridge ) ( زاده ۲۵ اکتبر ۱۸۹۳ – درگذشت ۱۷ آوریل ۱۹۷۳ ) ، معروف به «مدیر مدرسه هوسیر»، پرتاب کننده راست دست آمریکایی در لیگ برتر بیسبال بود که برای تیم های شیکاگو کابز، پایرتز پیتسبورگ و نیویورک جاینتز بازی می کرد. او به عنوان یک پرتاب کننده منحنی عالی، شناخته شده بود. او قبل از دوران حرفه ایش، مدیر مدرسه بود، از این رو نام مستعار او شکل گرفت. مهم ترین اقدامات او به عنوان یک بازیکن در طول سری جهانی ۱۹۲۵ رخ داد، جاییکه آلدریج بازی های دوم و پنجم را به پایان رساند و پیروز شد، او فقط اولین مسابقه فاجعه بار را در هفتمین بازی سری جهانی داشته است. پس از بازنشستگی از بیسبال، به عنوان سناتور ایالتی در مجمع عمومی ایندیانا مشغول به کار شد. آلدریج یکی از اعضای تالار مشاهیر بیسبال ایندیانا است که در ۲۰۰۷ معرفی شد.
... [مشاهده متن کامل]
ویک آلدریج در شهرک کوچک کیل، ایندیانا به دنیا آمد و در مدرسهٔ ابتدایی تمپی در کیل، ایندیانا که در فاصلهٔ کوتاهی از خانه اش قرار داشت، تحصیل کرد. او در مدرسه ترینیتی اسپرینگز، ایندیانا تحصیل کرد و در آنجا در تیم ترینیتی اسپرینگز، بیسبال بازی کرد. او از ترینیتی اسپرینگز، ایندیانا فارغ التحصیل شد. سپس در کالج سنترال نرمال در دانویل، ایندیانا تحصیل کرد. در ۱۹۱۴–۱۹۱۵ او در مدرسه پیا ریج در ترینیتی اسپرینگز، ایندیانا به تدریس پرداخت. او همچنین در مدرسه ای در شهرستان میامی ایندیانا تدریس کرد. وی با کلتا بی وادسورس از ایندیان اسپرینگز، ایندیانا ازدواج کرد.
آلدریج در بیشتر دوران حرفه ای خود، یک پرتاب کننده دوم یا سوم قابل اعتماد بود. او به خاطر توپ منحنی و دقت بالایش، معروف بود. آلدریج با دست راست ضربه می زد و توپ پرتاب می کرد. او کار حرفه ای خود را با امضای قرارداد با ایندیاناپولیس از اتحادیهٔ آمریکا در ۱۹۱۵ آغاز کرد، اما ابتدا برای دنور از لیگ غربی و سپس برای ایری از لیگ مرکزی بازی کرد. او در ۱۹۱۶ برای ایندیاناپولیس بازی کرد و در آنجا برای تیم شیکاگو کابز کشف شد. وی در ۲۸ اوت ۱۹۱۶ به کابز فروخته شد.
آلدریج ۱۹۱۷ و ۱۹۱۸ در شیکاگو کابز بود و در بولپن بازی کرد. در ۱۹۱۷ آلدریج در ۳۰ مسابقه بازی کرد که شش بازی را برد و ۶ بازی را باخت، میانگین دوندگی او ۱۲٫۳ بود و توانست دو سیو به دست آورد. در ۱۹۱۸، قبل از اینکه در سال آخر جنگ جهانی اول، به نیروی دریایی ایالات متحده بپیوندد، او فقط سه بازی انجام داد و فقط دوازده نوبت ضربه داشت. پس از بازگشت از جنگ، در لیگ ساحلی اقیانوس آرام برای لس آنجلس آنجلز، وابسته به کابز، بازی کرد. آلدریج در فصل ۱۹۲۲ به کابز بازگشت و سه سال بعد را با مسابقات مداوم برای شیکاگو، بازی کرد. او در ۱۹۲۲، ۱۹۲۳ و ۱۹۲۴ به ترتیب ۳۶، ۳۰ و ۳۲ بازی با ۱۶، ۱۶ و ۱۵ برد در سه فصل برای شیکاگو انجام داد که میانگین دوندگی کسب شدهٔ او به ترتیب ۵۲٫۳، ۴۸٫۳ و ۵۰٫۳ بود. در طول این مدت، پسرش، ویک آلدریج جونیور به طور غیررسمی به عنوان حمل کنندهٔ چوب های بیس بال خدمت می کرد و حتی یک یونیفرم داشت که از مردخای براون ( مربی و بازیکن لیگ برتر بیسبال آمریکایی ) هدیه گرفته بود. در ۱۹۲۳ او از یک بازی اخراج شد.
... [مشاهده متن کامل]
ویک آلدریج در شهرک کوچک کیل، ایندیانا به دنیا آمد و در مدرسهٔ ابتدایی تمپی در کیل، ایندیانا که در فاصلهٔ کوتاهی از خانه اش قرار داشت، تحصیل کرد. او در مدرسه ترینیتی اسپرینگز، ایندیانا تحصیل کرد و در آنجا در تیم ترینیتی اسپرینگز، بیسبال بازی کرد. او از ترینیتی اسپرینگز، ایندیانا فارغ التحصیل شد. سپس در کالج سنترال نرمال در دانویل، ایندیانا تحصیل کرد. در ۱۹۱۴–۱۹۱۵ او در مدرسه پیا ریج در ترینیتی اسپرینگز، ایندیانا به تدریس پرداخت. او همچنین در مدرسه ای در شهرستان میامی ایندیانا تدریس کرد. وی با کلتا بی وادسورس از ایندیان اسپرینگز، ایندیانا ازدواج کرد.
آلدریج در بیشتر دوران حرفه ای خود، یک پرتاب کننده دوم یا سوم قابل اعتماد بود. او به خاطر توپ منحنی و دقت بالایش، معروف بود. آلدریج با دست راست ضربه می زد و توپ پرتاب می کرد. او کار حرفه ای خود را با امضای قرارداد با ایندیاناپولیس از اتحادیهٔ آمریکا در ۱۹۱۵ آغاز کرد، اما ابتدا برای دنور از لیگ غربی و سپس برای ایری از لیگ مرکزی بازی کرد. او در ۱۹۱۶ برای ایندیاناپولیس بازی کرد و در آنجا برای تیم شیکاگو کابز کشف شد. وی در ۲۸ اوت ۱۹۱۶ به کابز فروخته شد.
آلدریج ۱۹۱۷ و ۱۹۱۸ در شیکاگو کابز بود و در بولپن بازی کرد. در ۱۹۱۷ آلدریج در ۳۰ مسابقه بازی کرد که شش بازی را برد و ۶ بازی را باخت، میانگین دوندگی او ۱۲٫۳ بود و توانست دو سیو به دست آورد. در ۱۹۱۸، قبل از اینکه در سال آخر جنگ جهانی اول، به نیروی دریایی ایالات متحده بپیوندد، او فقط سه بازی انجام داد و فقط دوازده نوبت ضربه داشت. پس از بازگشت از جنگ، در لیگ ساحلی اقیانوس آرام برای لس آنجلس آنجلز، وابسته به کابز، بازی کرد. آلدریج در فصل ۱۹۲۲ به کابز بازگشت و سه سال بعد را با مسابقات مداوم برای شیکاگو، بازی کرد. او در ۱۹۲۲، ۱۹۲۳ و ۱۹۲۴ به ترتیب ۳۶، ۳۰ و ۳۲ بازی با ۱۶، ۱۶ و ۱۵ برد در سه فصل برای شیکاگو انجام داد که میانگین دوندگی کسب شدهٔ او به ترتیب ۵۲٫۳، ۴۸٫۳ و ۵۰٫۳ بود. در طول این مدت، پسرش، ویک آلدریج جونیور به طور غیررسمی به عنوان حمل کنندهٔ چوب های بیس بال خدمت می کرد و حتی یک یونیفرم داشت که از مردخای براون ( مربی و بازیکن لیگ برتر بیسبال آمریکایی ) هدیه گرفته بود. در ۱۹۲۳ او از یک بازی اخراج شد.
