ویون فرانسوا

دانشنامه آزاد فارسی

ویّون، فرانْسوا (۱۴۳۱ـ ح ۱۴۶۵م)(Villon, Francois)
شاعر فرانسوی. از شوخ طبعی هجوآمیز، رقت احساس، و کنایه در آثارش استفاده می کرد، مانند وصیت نامۀ کوچک یا لوئی (۱۴۵۶م) و وصیت نامۀ بزرگ (۱۴۶۱م)، که شامل «بالاد بانوان زمان های گذشته» است) دو اثر یاد شده وصیت نامه هایی کاذب اند که خصیصه های بیهوده یا مستهجن را به ارث می گذارند. «بالادهایی به زبان خاص» را به زبان قشرهای پایین جامعه سروده است. ویون در پاریس زاده شد و نام مونکوربیه یا دُ لوگوس را از نام خانوادگی اش حذف کرد، زیرا می پنداشت نام کشیشی از بستگانش باشد که او را برای تحصیل به سوربون فرستاده بود. در ۱۴۴۹م و ۱۴۵۲م از آن جا فارغ التحصیل شد؛ در ۱۴۵۵م در نزاعی خیابانی با چاقو کشیشی را از پا درآورد و مجبور شد از شهر بگریزد. سال بعد عفو شد و به پاریس بازگشت، اما خیلی زود بعد از دزدی از کالج ناوار فرار کرد. مدتی کوتاه در دربار دوک اورلئان بود تا این که به جرمی نامعلوم به مرگ محکوم شد، اما پس از یک تعطیلی عمومی او را عفو کردند و نجات یافت. علاوه بر خلقوصیت نامۀ بزرگ (۱۴۶۱م) به دزدی و دعوا نیز می پرداخت. محکومیت مرگ او در پاریس به تبعید ده ساله در ۱۴۶۳م تخفیف یافت و به جز این اطلاع دیگری از زندگی او در دست نیست.

پیشنهاد کاربران

بپرس