ویولنسل

ویولنسل یا ویلنسل یا ویولونسل ( به ایتالیایی: violoncello ) یا چِلو ( به انگلیسی: cello ) سازی زهی و آرشه ای از خانوادهٔ ویولن است. صدای این ساز در منطقهٔ میانیِ سازهای این خانواده قرار دارد.
ویولنسل از ویولن و ویولا بزرگ تر است. در هنگام اجرا، این ساز در بین دو پای نوازنده قرار می گیرد و از طرفی دیگر، توسط میله ای که در انتهای آن تعبیه شده، روی زمین استوار می شود. این ساز از خانوادهٔ سازهای زهی ( آرشه ای ) است. استفاده از این ساز در تک نوازی ها ( سُلو ) ، در گروه نوازی ها، از جمله در ارکسترهای مجلسی و ارکسترهای سمفونیک متداول است. این ساز عضو ثابت در ارکسترها به صورت استاندارد است که در بخش باسِ زهی ها قرار می گیرد. همچنین، در بیشتر آنسامبل های دیگر نیز حضور دارد. کنسرتوها و سوناتهای فراوان برای ویولنسل نوشته شده است.
کوک سیم های این ساز به ترتیب از زیر به بم عبارت است از: لا ( سیم اول ) ، رِ ( سیم دوم ) ، سُل ( سیم سوم ) ، دو ( سیم چهارم ) سیم های ویولنسل نسبت به سیم های ویولا یک اکتاو بم تر کوک می شوند.
نُت این ساز را به دلیل گسترهٔ صوتیِ وسیعش با کلیدِ «فا» خط چهارم ( اصوات منطقهٔ بم این ساز ) ، کلید «دو» خط چهارم ( اصوات منطقهٔ میانیِ این ساز ) ، و کلید «سُل» ( اصوات منطقهٔ زیر این ساز ) می نویسند.
• مستیسلاف روستروپوویچ
• پی یر فورنیه
• پابلو کاسالس
• یو - یو ما
• میشا مایسکی
• آلیسا وایلرستاین

ویولُنسِل (cello)
ویولُنسِل
عضو باس خانوادۀ ویولن و بم ترین عضو کوارتت زهی . چهار سیم آن با نت های دو۲، سل ۲، رِ۳، و لا۴ کوک می شوند. در قرن های ۱۷ و ۱۸ شکلی از این ساز با پنج سیم ساخته شد که سیم پنجم آن می ۴ کوک می شد. قابلیت تک نوازی آن را یوهان سباستیان باخ کشف کرد، و برنامۀ اجرایی کنسرتوهای آن از هایدن (که در کوآرتت های زهی خود نقش اصلی را هم به ویولنسل می داد) و بوکِّرینی تا دوورژاک، اِلگار، بریتن ، لیگِتی، و لوکاس فوس را دربرمی گیرد. قطعۀ باخیاناس برازیلِیراس ۱ اثر ویلا ـ لوبوس برای هشت ویولنسل ، و قطعۀ طرح کلّی پیام اثر بولِز (۱۹۷۷) برای هفت ویولنسل ساخته شده است .