ویوالدی آنتونیو. ویوالْدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)(Vivaldi, Antonio)
ویوالْدی، آنتونیو
آهنگ ساز ایتالیایی، نوازندۀ ویولن، و رهبر ارکستر دوران باروک. از پرکارترین آهنگ سازان روزگار خود بود، که کنسرتوهای بسیار تأثیرگذاری داشت، و یوهان سباستیان باخ تعداد زیادی از آن ها را ترانویسی کرد؛ او ۲۳ سمفونی، ۷۵ سونات، بیش از ۴۰۰ کنسرتو، از جمله چهار فصل (۱۷۲۵) برای ویولن و ارکستر، بیش از ۴۰ اپرا، و آثار مذهبی بسیاری ساخت. بیشتر آثارش تا دهۀ ۱۹۳۰ ناشناخته مانده بودند. ویوالدی در ونیز به دنیا آمد. موسیقی را از پدرش، جووّانی باتّیستا ویوالدی که از ویولن نوازان کلیسای سان مارکو بود، و احتمالاً جووّانی لِگرِنتسی، آهنگ ساز، تعلیم گرفت. در ۱۶۹۳ به خدمت کلیسا وارد شد و در ۱۷۰۳ به درجۀ کشیشی رسید، اما مدتی بعد به دلیل بیماری از وظایف کشیشی معاف شد. از ۱۷۰۳ تا ۱۷۴۰ کارمند وابستۀ یک پرورشگاه دختران به نام کنسرواتوریو دِل اوسپِداله دِلاّ پِیتا در ونیز بود، و برای ارکستر آن جا اوراتوریوها و آثار سازی بسیاری ساخت. اولین اپرای او، اوتّونه در دهکده، در ۱۷۱۳ در ونیز به روی صحنه رفت، و اجرای اپراهای فراوان دیگری را در ونیز، فلورانس، مونیخ، پارما، و میلان به روی صحنه برد. ویوالدی از ۱۷۲۰ تا ۱۷۲۳ در مقام رهبر گروه نوازندگان در خدمت فیلیپ، مرزبان هِسه ـ دارمشتات، بود. در ۱۷۳۹ به ونیز بازگشت، اما محبوبیتش رو به افول نهاد، و او دو سال بعد در تنگدستی در وین درگذشت. اهمیت ویوالدی به سبب حدود ۴۵۰ کنسرتویی است که برای تکنوازی سازهای مختلف و ترکیب های گوناگون سازی ساخت؛ در این آثار سازهای خانوادۀ ویولن در اکثریت قرار دارند، اما سازهای بادی چوبی و سازهای کمیابی همچون پیکّولو، ویولا د آمور، و ماندولین نیز در میان شان یافت می شود. ویوالدی ۷۳ سونات نیز برای یک و دو ویولن و ویولن سل ساخت. در سال های اخیر موسیقی آوازی او بیش از پیش توجه و تحسین همگان را جلب کرد، به خصوص اوراتوریوی یودیتای پیروزمند، آهنگ های گلوریا، و چند سرناتا. از جمله آثار اوست: اپرا تیتو مانلیو (۱۷۲۰)، هرکول (۱۷۲۳)، اورلاندوی خشمگین (۱۷۲۷). آواز مذهبی سالوه رِجینا (۳)، استابات ماتِر. سازی بیش از ۲۳۰ کنسرتوی ویولن (ازجمله چهارفصل، شماره های ۴ـ۱ از مجموعۀ کشمکش میان هارمونی و انوانسیون، اپوس ۸).
ویوالْدی، آنتونیو
آهنگ ساز ایتالیایی، نوازندۀ ویولن، و رهبر ارکستر دوران باروک. از پرکارترین آهنگ سازان روزگار خود بود، که کنسرتوهای بسیار تأثیرگذاری داشت، و یوهان سباستیان باخ تعداد زیادی از آن ها را ترانویسی کرد؛ او ۲۳ سمفونی، ۷۵ سونات، بیش از ۴۰۰ کنسرتو، از جمله چهار فصل (۱۷۲۵) برای ویولن و ارکستر، بیش از ۴۰ اپرا، و آثار مذهبی بسیاری ساخت. بیشتر آثارش تا دهۀ ۱۹۳۰ ناشناخته مانده بودند. ویوالدی در ونیز به دنیا آمد. موسیقی را از پدرش، جووّانی باتّیستا ویوالدی که از ویولن نوازان کلیسای سان مارکو بود، و احتمالاً جووّانی لِگرِنتسی، آهنگ ساز، تعلیم گرفت. در ۱۶۹۳ به خدمت کلیسا وارد شد و در ۱۷۰۳ به درجۀ کشیشی رسید، اما مدتی بعد به دلیل بیماری از وظایف کشیشی معاف شد. از ۱۷۰۳ تا ۱۷۴۰ کارمند وابستۀ یک پرورشگاه دختران به نام کنسرواتوریو دِل اوسپِداله دِلاّ پِیتا در ونیز بود، و برای ارکستر آن جا اوراتوریوها و آثار سازی بسیاری ساخت. اولین اپرای او، اوتّونه در دهکده، در ۱۷۱۳ در ونیز به روی صحنه رفت، و اجرای اپراهای فراوان دیگری را در ونیز، فلورانس، مونیخ، پارما، و میلان به روی صحنه برد. ویوالدی از ۱۷۲۰ تا ۱۷۲۳ در مقام رهبر گروه نوازندگان در خدمت فیلیپ، مرزبان هِسه ـ دارمشتات، بود. در ۱۷۳۹ به ونیز بازگشت، اما محبوبیتش رو به افول نهاد، و او دو سال بعد در تنگدستی در وین درگذشت. اهمیت ویوالدی به سبب حدود ۴۵۰ کنسرتویی است که برای تکنوازی سازهای مختلف و ترکیب های گوناگون سازی ساخت؛ در این آثار سازهای خانوادۀ ویولن در اکثریت قرار دارند، اما سازهای بادی چوبی و سازهای کمیابی همچون پیکّولو، ویولا د آمور، و ماندولین نیز در میان شان یافت می شود. ویوالدی ۷۳ سونات نیز برای یک و دو ویولن و ویولن سل ساخت. در سال های اخیر موسیقی آوازی او بیش از پیش توجه و تحسین همگان را جلب کرد، به خصوص اوراتوریوی یودیتای پیروزمند، آهنگ های گلوریا، و چند سرناتا. از جمله آثار اوست: اپرا تیتو مانلیو (۱۷۲۰)، هرکول (۱۷۲۳)، اورلاندوی خشمگین (۱۷۲۷). آواز مذهبی سالوه رِجینا (۳)، استابات ماتِر. سازی بیش از ۲۳۰ کنسرتوی ویولن (ازجمله چهارفصل، شماره های ۴ـ۱ از مجموعۀ کشمکش میان هارمونی و انوانسیون، اپوس ۸).
wikijoo: ویوالدی،_آنتونیو_(۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)