ویُه را، والدیر (۱۹۴۴)(Viera, Valdier)
مربی برزیلی تیم ملی فوتبال ایران. پدرش رئیس باشگاه سائوبنتو شهر ماریلیا بود. دورۀ مقدماتی مربیگری را در آلمان (۱۹۷۵) و دورۀ آموزش بدن سازی را نخست همان جا (۱۹۷۶) و سپس در فرانسه (۱۹۷۷) گذراند. او که از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۱ در دانشکدۀ فنی کلن آلمان درس خوانده بود، پس از این که دوره های تعلیم و تربیت ورزشی (۱۹۷۶)، روش شناسی ورزشی (۱۹۷۷) روش شناسی دو و میدانی (۱۹۷۸) و روش شناسی ورزشی (۱۹۸۱) را در این کشور گذراند، از ۱۹۷۶ به مربیگری پرداخت و تیم هایی چون کوئرتن و صدای آلمان کلن؛ کاراکاس ونزوئلا؛ دیپورتیو ایتالیا؛ بلومئائو و بروسک برزیل؛ دپورتیوآلاجو کوستاریکا و تیم ملی این کشور (۱۹۹۶ـ۱۹۹۷) و FAS ال سالوادور (۱۹۹۷) را رهبری کرد. در ۱۹۹۶ دپورتیوآلاجو به رهبری او قهرمان کوستاریکا و امریکای مرکزی شد و تیم ملی کوستاریکا به دورۀ دوم بازی های جام جهانی ۱۹۹۸ راه یافت. ویه را در ۱۳۷۶ مربی تیم ملی امید ایران شد، اما درپی ناکامی تیم ملی بزرگ سالان ایران در بازی های مقدماتی جام جهانی (فرانسه) ۱۹۹۸، مربی تیم ملی ایران شد و با رهبری او تیم ملی ایران پس از بازی با ژاپن و استرالیا به این دوره از بازی های جام جهانی صعود کرد. فدراسیون فوتبال ایران در ۱۳۷۷ با او قطع همکاری کرد و تیم ملی را به مربیگری جلال طالبی به جام جهانی فرستاد. ویه را از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ مربی تیم ملی عمان بود و این تیم با مربیگری او دوبار با تیم ملی ایران مسابقه داد. ویه را به زبان های پرتغالی، اسپانیایی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی و انگلیسی صحبت می کند. او پیش از مربیگری دبیر زبان های فرانسه و پرتغالی در دورۀ دبیرستان بوده است.
مربی برزیلی تیم ملی فوتبال ایران. پدرش رئیس باشگاه سائوبنتو شهر ماریلیا بود. دورۀ مقدماتی مربیگری را در آلمان (۱۹۷۵) و دورۀ آموزش بدن سازی را نخست همان جا (۱۹۷۶) و سپس در فرانسه (۱۹۷۷) گذراند. او که از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۱ در دانشکدۀ فنی کلن آلمان درس خوانده بود، پس از این که دوره های تعلیم و تربیت ورزشی (۱۹۷۶)، روش شناسی ورزشی (۱۹۷۷) روش شناسی دو و میدانی (۱۹۷۸) و روش شناسی ورزشی (۱۹۸۱) را در این کشور گذراند، از ۱۹۷۶ به مربیگری پرداخت و تیم هایی چون کوئرتن و صدای آلمان کلن؛ کاراکاس ونزوئلا؛ دیپورتیو ایتالیا؛ بلومئائو و بروسک برزیل؛ دپورتیوآلاجو کوستاریکا و تیم ملی این کشور (۱۹۹۶ـ۱۹۹۷) و FAS ال سالوادور (۱۹۹۷) را رهبری کرد. در ۱۹۹۶ دپورتیوآلاجو به رهبری او قهرمان کوستاریکا و امریکای مرکزی شد و تیم ملی کوستاریکا به دورۀ دوم بازی های جام جهانی ۱۹۹۸ راه یافت. ویه را در ۱۳۷۶ مربی تیم ملی امید ایران شد، اما درپی ناکامی تیم ملی بزرگ سالان ایران در بازی های مقدماتی جام جهانی (فرانسه) ۱۹۹۸، مربی تیم ملی ایران شد و با رهبری او تیم ملی ایران پس از بازی با ژاپن و استرالیا به این دوره از بازی های جام جهانی صعود کرد. فدراسیون فوتبال ایران در ۱۳۷۷ با او قطع همکاری کرد و تیم ملی را به مربیگری جلال طالبی به جام جهانی فرستاد. ویه را از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ مربی تیم ملی عمان بود و این تیم با مربیگری او دوبار با تیم ملی ایران مسابقه داد. ویه را به زبان های پرتغالی، اسپانیایی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی و انگلیسی صحبت می کند. او پیش از مربیگری دبیر زبان های فرانسه و پرتغالی در دورۀ دبیرستان بوده است.
wikijoo: ویه_را،_والدیر_(۱۹۴۴)