ویه
لغت نامه دهخدا
ویه. [ وَی ْه ْ / -وی َ ] ( پسوند ) پسوندی است دال بر معانی ذیل : 1- تصغیر و استعطاف : بالویه. 2- شباهت و مانندگی : سیبویه ، مشکویه. 3- دارندگی ، صاحبی : برزویه ، دادویه. توضیح اینکه محمد قزوینی «ویه » را معادل «و» ( واو تصغیر، ترحیم و استعطاف ) دانسته است. ( از فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
در گویش تاتی به عروس ویه میگویند.