ویه

لغت نامه دهخدا

ویه. [ ی ِ ] ( اِخ ) دهی است جزء بلوک فاراب دهستان عمارلو از بخش رودبار شهرستان رشت. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
ویه. [ وَی ْه ْ / -وی َ ] ( پسوند ) پسوندی است دال بر معانی ذیل : 1- تصغیر و استعطاف : بالویه. 2- شباهت و مانندگی : سیبویه ، مشکویه. 3- دارندگی ، صاحبی : برزویه ، دادویه. توضیح اینکه محمد قزوینی «ویه » را معادل «و» ( واو تصغیر، ترحیم و استعطاف ) دانسته است. ( از فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

پسوند دال بر معانی ذیل : ۱ - تصغیر و استعطاف بالویه . ۲ - شباهت و مانندگی سیبویه مشکویه . ۳ - دارندگی صاحبی برزویه دادویه . توضیح مرحوم قزوینی (( ویه ) ) را معادل - و ( واو تصغیر ترحیم و استعطاف ) دانسته اند.

فرهنگ معین

(وُ یَ یا یِ ) [ معر. ] (پس . ) پسوند دال بر معانی ذیل : ۱ - تصغیر و استعطاف : بالویه . ۲ - شباهت و مانندگی : سیبویه . ۳ - دارندگی ، صاحبی : برزویه .

گویش مازنی

/veye/ نوعی چاشنی غذا که از سبزی های خوشبو و ادویه درست کنند

پیشنهاد کاربران

در زبان لری بالاگریوه به معنی شده
مثلا
چی ویه یعنی چه شده
در گویش تاتی به عروس ویه میگویند.

بپرس