وینچنتزو بلینی

وینچنزو سالواتوره کارملو فرانچسکو بلینی ( Vincenzo Salvatore Carmelo Francesco Bellini زاده ۳ نوامبر ۱۸۰۱ - درگذشته ۲۳ سپتامبر ۱۸۳۵ ) اپرانویسی ایتالیایی بود. بلینی به خاطر جریان روان ملودی هایش شهرت دارد او آهنگساز اصلی اپرای بل کانتو ( Bel canto ) بود.
بلینی در کاتانیا در جزیره سیسیل واقع در ایتالیا و در خانواده ای موسیقیدان به دنیا آمد. او در کودکی نبوغ موسیقایی خارق العاده ای داشت به طوری که در دو سالگی یادگیری تئوری موسیقی و در سه سالگی پیانو نواختن را آغاز کرد، در پنج سالگی به خوبی پیانو می زد و اینطور گفته می شود که اولین اثر خود را در شش سالگی نوشت. صرف نظر از راست بودن این ادعاها مطمئناً او در خانواده ای موسیقیدان رشد کرده است که در آن هیچ شکی در انتخاب موسیقی به عنوان یک پیشه وجود نداشت.
پس از آنکه بلینی آموزش های مقدماتی موسیقی را از پدربزرگش آموخت، استان کاتانیا را برای مطالعه موسیقی در کنسرواتوار ناپل ترک کرد. در ۱۸۲۲ شاگرد نیکولو زیگارلی بود و به مطالعه آثار ارکسترال هایدن و موتسارت می پرداخت. در این کنسرواتوار رسم اینگونه بود که برای شناساندن دانش آموزان برتر به مردم نمایشی از یکی از کارهایشان اجرا می کردند که دربارهٔ بلینی اولین اپرایش با نام آدلسون و سالوینی ( Adelso e Salvini ) در آمفی تئاتر کنسرواتوار اجرا شد. بیانکا و جرناندو ( Bianca e Gernando ) یکی دیگر از اپراهای بلینی بود که با موفقیت در تئاترو سن کارلو اجرا شد و نتیجه این اجرا سفارشی از یک اپرا برای تئاترو آلا سکالا از طرف باربایا مدیر اپرا بود. ایل پیراتا ( il pirata ) اثر دیگر او موفقیت چشمگیری را برای او به همراه آورد و از این زمان به بعد همکاری بلینی با فلیچه رومانی - نویسنده اشعار اپرا و شاعر - آغاز شد و دوستی او با خواننده تنور مورد علاقه اش جوانی باتیستا روبینی که در اپرای بیانکا و جرناندو به ایفای نقش پرداخته بود شکل گرفت.