وین تیان

ویِنْ تیان (Vientiane)
استوپای بزرگ مقدس، (به لائو (لائوسی) ویانگ چان؛ به معنای «شهر ماه») پایتخت و بزرگ ترین شهر و بندر اصلی لائوس، واقع در شمال، کنار رود مکونگ، در مرز تایلند. ۱۹۴,۲۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). موقعیت استراتژیک وین تیان برسر راه یکی از مهم ترین آبراه های جنوب شرقی آسیا، کمک کرده تا این شهر برای بیش از ۱۰۰۰ سال به مرکز حکومتی، تجاری و مذهبی تبدیل شود. وین تیان که به سبب پاگوداها، کانال ها، و خانه های چوبی اش شهرت دارد، در منطقۀ حاصل خیز کشاورزی واقع شده و مرکز تجارت فرآورده های جنگلی و پارچه است. وین تیان در ۱۵۳۶ پایتخت لائوس شد؛ چون لوانگ پرابانگ، پایتخت سابق، از سوی میانمار (برمه) تهدید می شد. شهر براثر حملۀ تایلندی ها در ۱۸۲۸ ویران شد، ولی فرانسویان در ۱۸۹۹ دوباره آن را پایتخت قرار دادند و این وضعیت همچنان ادامه دارد. معبد بودای سنگین، طاق نصرت پراتوکسای و استوپای سیاه در این شهر قرار دارند. استوپای بزرگ مقدس، در شمال شرقی شهر، مهم ترین بنای ملی لائوس است. صنایع آن شامل تولید مواد غذایی، کفش، پارچه، و فرآورده های جنگی است. در ۱۹۷۴، با افتتاح پل دوستی با نونگ خانگلی، در ساحل مقابل مکونگ، تجارت با تایلند گسترش یافته است. گردشگری از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ شهر دارای فرودگاه بین المللی، با پروازهای منظم به بانکوک، تایلند، هوشی مین سیتی، ویتنام، است.