ویِن، حَلقه (Vienna Circle)
گروه فیلسوفان و دانشمندانی که در دو دهۀ ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ برای مباحثه در وین، پایتخت اتریش، به طور پیوسته گرد می آمدند و مفهوم بحث انگیز فلسفۀ علمی را مطرح می کردند. این محفل را هانس هانِ ریاضی دان به راه انداخت و رهبری اش را موریتس اشلیکِ فیلسوف برعهده داشت؛ برخی از اعضای دیگر گروه عبارت بودند از: رودولف کارناپ، هربرت فایگل، فیلیپ فرانک، ویکتور کرافت، اوتو نویرات، و فریدریش وایزمن، کورت گودل، کارل مِنگر، ادگار تسیلزل نیز از وابستگان حلقۀ وین بودند. فعالیت های این حلقه تا سال ۱۹۲۹، به گردهمایی های خصوصی محدود می شد. در این نتایج، اعضا به انتشار چندین مجموعه تک نگاشت پرداختند و با «انجمن فلسفۀ تجربی برلین» (که هانس رایشنباخ و ک. گ. هِمپل را شامل می شد) در ترتیب دادن همایش های بین المللی و اداره و چاپ مجلۀ اِرکِنتنیس (دانش) همکاری کردند. عوامل و شخصیت های مؤثر در حلقۀ وین عبارت بودند از: ارنست ماخ، هانری پوانکاره، پیِر دوئم، و آلبرت اینشتین در زمینۀ علوم تجربی، و گوتلوپ فرگه، داوید هیلبرت، برتراند راسل، و نظریه های آغازین لودویگ ویتگنشتاین در زمینۀ علوم نظری؛ این محفل با انواع نوکانت گرایی و انواع ایدئالیسم آلمانی و کاتولیکی مخالف بود. چشم گیرتر از همه آن که، این حلقه نیاز به مابعدالطبیعه (متافیزیک) و شناخت شناسی (اپیستمولوژی) را انکار می کرد.
گروه فیلسوفان و دانشمندانی که در دو دهۀ ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ برای مباحثه در وین، پایتخت اتریش، به طور پیوسته گرد می آمدند و مفهوم بحث انگیز فلسفۀ علمی را مطرح می کردند. این محفل را هانس هانِ ریاضی دان به راه انداخت و رهبری اش را موریتس اشلیکِ فیلسوف برعهده داشت؛ برخی از اعضای دیگر گروه عبارت بودند از: رودولف کارناپ، هربرت فایگل، فیلیپ فرانک، ویکتور کرافت، اوتو نویرات، و فریدریش وایزمن، کورت گودل، کارل مِنگر، ادگار تسیلزل نیز از وابستگان حلقۀ وین بودند. فعالیت های این حلقه تا سال ۱۹۲۹، به گردهمایی های خصوصی محدود می شد. در این نتایج، اعضا به انتشار چندین مجموعه تک نگاشت پرداختند و با «انجمن فلسفۀ تجربی برلین» (که هانس رایشنباخ و ک. گ. هِمپل را شامل می شد) در ترتیب دادن همایش های بین المللی و اداره و چاپ مجلۀ اِرکِنتنیس (دانش) همکاری کردند. عوامل و شخصیت های مؤثر در حلقۀ وین عبارت بودند از: ارنست ماخ، هانری پوانکاره، پیِر دوئم، و آلبرت اینشتین در زمینۀ علوم تجربی، و گوتلوپ فرگه، داوید هیلبرت، برتراند راسل، و نظریه های آغازین لودویگ ویتگنشتاین در زمینۀ علوم نظری؛ این محفل با انواع نوکانت گرایی و انواع ایدئالیسم آلمانی و کاتولیکی مخالف بود. چشم گیرتر از همه آن که، این حلقه نیاز به مابعدالطبیعه (متافیزیک) و شناخت شناسی (اپیستمولوژی) را انکار می کرد.
wikijoo: وین،_حلقه