ویلیام گراور - ویلیامز ( فرانسوی: William Grover - Williams ؛ ۱۶ ژانویهٔ ۱۹۰۳ – ۱۸ مارس ۱۹۴۵ ) یک راننده مسابقات جایزه بزرگ اهل فرانسه بود. در جنگ جهانی دوم او برای اداره عملیات های ویژه بریتانیا در فرانسه کار می کرد و پس از دستگیری توسط نازی ها اعدام شد.
... [مشاهده متن کامل]
گراور - ویلیامز در مونتروژ فرانسه زاده شد. پدرش انگلیسی و پرورش دهندهٔ اسب بود. مادرش نیز فرانسوی بود. ویلیام در یازده سالگی به خانهٔ یکی از بستگان در هرتفوردشر در بریتانیا فرستاده شد. پس از جنگ، خانواده به مونت کارلو کوچید. در آنجا ویلیام شیفتهٔ خودرو شد و توسط دوست پسر خواهرش با یک خودروی رولز - رویس تعلیم رانندگی دید. او در موناکو گواهی نامه رانندگی دریافت کرد. در پانزده سالگی یک موتور ایندین تهیه کرد و با آن در مسابقات موتورسواری اوایل دههٔ ۱۹۲۰ شرکت می کرد؛ هرچند آن را از خانواده مخفی نگه داشته بود.
در سال ۱۹۱۹ نقاش ایرلندی به نام ویلیام اورپن هنرمند رسمی کنفرانس صلح پاریس شد. او یک خودروی رولز - رویس خرید و گراور - ویلیامز را به عنوان رانندهٔ خود استخدام کرد. اورپن معشوقهای به نام ایوون اوپیک داشت که دوست خوبی برای گراور - ویلیامز شد و پس از به هم خوردن رابطهٔ اوپیک با اورپن، در نوامبر ۱۹۲۹ اوپیک و گراور - ویلیامز با یکدیگر ازدواج کردند.
گراور - ویلیامز از سال ۱۹۲۶ با خودروی بوگاتی در رقابت هایی در فرانسه با نام «و ویلیامز» شرکت می کرد. در سال ۱۹۲۸ برندهٔ جایزه بزرگ فرانسه شد و این پیروزی را در سال ۱۹۲۹ تکرار کرد. در همان سال در نخستین دورهٔ جایزه بزرگ موناکو پیروز شد و رانندهٔ آلمانی بسیار محبوب تیم مرسدس به نام رودولف کاراچیولا را شکست داد.
موفقیت های مالی این توان را به گراور - ویلیامز و همسرش داد تا خانه ای در ناحیهٔ مرفه نشین پاریس تهیه کنند. آنان خانه ای ساحلی نیز در پی دو لا لوآر در خلیج بیسکای داشتند. او در سال ۱۹۳۱ در پیست اسپا - فرانکورشان برندهٔ جایزه بزرگ بلژیک شد. در جایزه بزرگ دو لا بول نیز سه قهرمانی پیاپی در سال های ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۳ به دست آورد. پس از آن تواناییش رو به ضعف نهاد و در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ از رقابت ها خارج شد.
پس از اشغال فرانسه توسط نازی ها در جنگ جهانی دوم، گراور - ویلیامز به انگلستان مهاجرت کرد و به ارتش پادشاهی پیوست. سپس به دلیل تسلط به زبان های انگلیسی و فرانسوی به استخدام اداره عملیات های ویژه درآمد تا مقاومت فرانسه را تقویت کند. او راننده ای دیگر به نام روبر بنواس را استخدام کرد تا با همکاری یکدیگر حلقه های مقاومت را در ناحیهٔ پاریس تشکیل دهند و هسته های خرابکاری و کمیته های پذیرش برای عملیات های هوایی متحدان تشکیل دهند.
... [مشاهده متن کامل]
گراور - ویلیامز در مونتروژ فرانسه زاده شد. پدرش انگلیسی و پرورش دهندهٔ اسب بود. مادرش نیز فرانسوی بود. ویلیام در یازده سالگی به خانهٔ یکی از بستگان در هرتفوردشر در بریتانیا فرستاده شد. پس از جنگ، خانواده به مونت کارلو کوچید. در آنجا ویلیام شیفتهٔ خودرو شد و توسط دوست پسر خواهرش با یک خودروی رولز - رویس تعلیم رانندگی دید. او در موناکو گواهی نامه رانندگی دریافت کرد. در پانزده سالگی یک موتور ایندین تهیه کرد و با آن در مسابقات موتورسواری اوایل دههٔ ۱۹۲۰ شرکت می کرد؛ هرچند آن را از خانواده مخفی نگه داشته بود.
در سال ۱۹۱۹ نقاش ایرلندی به نام ویلیام اورپن هنرمند رسمی کنفرانس صلح پاریس شد. او یک خودروی رولز - رویس خرید و گراور - ویلیامز را به عنوان رانندهٔ خود استخدام کرد. اورپن معشوقهای به نام ایوون اوپیک داشت که دوست خوبی برای گراور - ویلیامز شد و پس از به هم خوردن رابطهٔ اوپیک با اورپن، در نوامبر ۱۹۲۹ اوپیک و گراور - ویلیامز با یکدیگر ازدواج کردند.
گراور - ویلیامز از سال ۱۹۲۶ با خودروی بوگاتی در رقابت هایی در فرانسه با نام «و ویلیامز» شرکت می کرد. در سال ۱۹۲۸ برندهٔ جایزه بزرگ فرانسه شد و این پیروزی را در سال ۱۹۲۹ تکرار کرد. در همان سال در نخستین دورهٔ جایزه بزرگ موناکو پیروز شد و رانندهٔ آلمانی بسیار محبوب تیم مرسدس به نام رودولف کاراچیولا را شکست داد.
موفقیت های مالی این توان را به گراور - ویلیامز و همسرش داد تا خانه ای در ناحیهٔ مرفه نشین پاریس تهیه کنند. آنان خانه ای ساحلی نیز در پی دو لا لوآر در خلیج بیسکای داشتند. او در سال ۱۹۳۱ در پیست اسپا - فرانکورشان برندهٔ جایزه بزرگ بلژیک شد. در جایزه بزرگ دو لا بول نیز سه قهرمانی پیاپی در سال های ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۳ به دست آورد. پس از آن تواناییش رو به ضعف نهاد و در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ از رقابت ها خارج شد.
پس از اشغال فرانسه توسط نازی ها در جنگ جهانی دوم، گراور - ویلیامز به انگلستان مهاجرت کرد و به ارتش پادشاهی پیوست. سپس به دلیل تسلط به زبان های انگلیسی و فرانسوی به استخدام اداره عملیات های ویژه درآمد تا مقاومت فرانسه را تقویت کند. او راننده ای دیگر به نام روبر بنواس را استخدام کرد تا با همکاری یکدیگر حلقه های مقاومت را در ناحیهٔ پاریس تشکیل دهند و هسته های خرابکاری و کمیته های پذیرش برای عملیات های هوایی متحدان تشکیل دهند.
