ویلیام والاس ( به انگلیسی: William Wallace ) ( زاده ۱۲۷۲ - درگذشته ۲۳ اوت ۱۳۰۵ ) از شوالیه ها و ملاکان اسکاتلندی بود که به خاطر رهبری مقاومت اسکاتلندی ها در جریان جنگ استقلال اسکاتلند معروفیت یافته و امروزه در اسکاتلند از او به عنوان یک میهن پرست و قهرمان ملی یاد می شود.
... [مشاهده متن کامل]
وقتی والاس بزرگ شد، شاه الکساندر سوم حکم اسکاتلند را صادر کرد. اسکاتلند در مدت سلطنت او دوره صلح و ثبات اقتصادی را دیده بود. در ۱۹ مارس ۱۲۸۶، با این حال، الکساندر پس از سقوط از اسب خود درگذشت. وارث تاج و تخت نوه الکساندر، مارگارت، ملقب به خدمتکار نروژ بود. همان طور که او هنوز کودک و در نروژ بود، اربابان اسکاتلند دولت نگهبان را تأسیس کردند. مارگارت در سفر به اسکاتلند بیمار شد و در ۲۶ سپتامبر ۱۲۹۰ در اورکنی درگذشت. فقدان وارث روشن باعث شد که دوره ای به نام «علت بزرگ» شناخته شود، که چند خانواده مدعی تاج و تخت بودند. با تلاش اسکاتلند برای جنگ داخلی، شاه ادوارد اول انگلیس توسط اشراف اسکاتلند برای داوری دعوت شد. او قبل از شروع این روند، اصرار داشت که همه مدعیان او را لرد پارامونت اسکاتلند بشناسند. در اوایل نوامبر ۱۲۹۲، در یک دادگاه بزرگ فئودالی که در قلعه در Berwick - upon - Tweed برگزار شد، حکم به نفع جان بالیول که ادعای محکمی در دادگاه داشت، صادر شد. ادوارد اقدام به برگرداندن احکام لردهای اسکاتلندی کرد و حتی شاه جان بالیول را احضار کرد که به عنوان شاکی رایج در مقابل دادگاه انگلیس بایستد. جان پادشاه ضعیفی بود که به «توم تابارد» یا «کت خالی» معروف بود. جان در مارس ۱۲۹۶ از ادای احترام خود چشم پوشی کرد و تا پایان ماه ادوارد با حمله به برویک - توتد، شهر مرزی اسکاتلند را مورد حمله قرار داد. در ماه آوریل، اسکاتلندی ها در نبرد دانبار در شرق لوتیان شکست خوردند و تا ماه ژوئیه، ادوارد جان را مجبور به کناره گیری کرد. سپس ادوارد به مأموران خود دستور داد که از حدود ۱۸۰۰ نجیب اسکاتلندی ادب و احترام کنند ( بسیاری از آنها در آن زمان اسیر جنگ بودند )
ویلیام والاس در روستای ایرشایر در اسکاتلند به دنیا آمد در آن روزها شاه الکساندر سوم بیش از ۲۰ سال بود که بر این سرزمین فرمانروایی می کرد. سبک و سیاق او در فرمانروایی به گونه ای بود که ثبات اقتصادی و آشتی را برقرار و سلطه طلبی همیشگی انگلیسی ها را به راحتی دفع کرده بود. در سال ۱۲۸۶ الکساندر در حین سوارکاری از اسبش به زمین افتاد و جان سپرد و بزرگان اسکاتلند، نوه ۴ساله او به نام «مارگارت» - که امروز از او با عنوان «بانوی نروژ» یاد می شود - را به عنوان ملکه اسکاتلند اعلام کردند و مقرر شد تا رسیدن او به سن قانونی، رایزن های پدربزرگ فقیدش اداره مملکت را به عهده گیرند. مارگارت در سال ۱۲۹۰ در حالی که ۸ ساله بود طی سفری از نروژ به سوی اسکاتلند بیمار شد و جان داد. لردهای اسکاتلند برای جلوگیری از ایجاد بی نظمی و آشوب تصمیم به برپایی حکومتی مستقل برای اسکاتلند گرفتند و بدین منظور از شاه ادوارد اول به واسطه حکومت موفقش دعوت کردند تا برای دستیابی به این هدف راهنمایی شان کند اما وقتی برای استقبال او رفتند با ارتش عظیمی از انگلستان روبه رو شدند و بدین ترتیب چیرگی انگلیسی ها بر سرزمین اسکاتلند آغاز شد.
... [مشاهده متن کامل]
وقتی والاس بزرگ شد، شاه الکساندر سوم حکم اسکاتلند را صادر کرد. اسکاتلند در مدت سلطنت او دوره صلح و ثبات اقتصادی را دیده بود. در ۱۹ مارس ۱۲۸۶، با این حال، الکساندر پس از سقوط از اسب خود درگذشت. وارث تاج و تخت نوه الکساندر، مارگارت، ملقب به خدمتکار نروژ بود. همان طور که او هنوز کودک و در نروژ بود، اربابان اسکاتلند دولت نگهبان را تأسیس کردند. مارگارت در سفر به اسکاتلند بیمار شد و در ۲۶ سپتامبر ۱۲۹۰ در اورکنی درگذشت. فقدان وارث روشن باعث شد که دوره ای به نام «علت بزرگ» شناخته شود، که چند خانواده مدعی تاج و تخت بودند. با تلاش اسکاتلند برای جنگ داخلی، شاه ادوارد اول انگلیس توسط اشراف اسکاتلند برای داوری دعوت شد. او قبل از شروع این روند، اصرار داشت که همه مدعیان او را لرد پارامونت اسکاتلند بشناسند. در اوایل نوامبر ۱۲۹۲، در یک دادگاه بزرگ فئودالی که در قلعه در Berwick - upon - Tweed برگزار شد، حکم به نفع جان بالیول که ادعای محکمی در دادگاه داشت، صادر شد. ادوارد اقدام به برگرداندن احکام لردهای اسکاتلندی کرد و حتی شاه جان بالیول را احضار کرد که به عنوان شاکی رایج در مقابل دادگاه انگلیس بایستد. جان پادشاه ضعیفی بود که به «توم تابارد» یا «کت خالی» معروف بود. جان در مارس ۱۲۹۶ از ادای احترام خود چشم پوشی کرد و تا پایان ماه ادوارد با حمله به برویک - توتد، شهر مرزی اسکاتلند را مورد حمله قرار داد. در ماه آوریل، اسکاتلندی ها در نبرد دانبار در شرق لوتیان شکست خوردند و تا ماه ژوئیه، ادوارد جان را مجبور به کناره گیری کرد. سپس ادوارد به مأموران خود دستور داد که از حدود ۱۸۰۰ نجیب اسکاتلندی ادب و احترام کنند ( بسیاری از آنها در آن زمان اسیر جنگ بودند )
ویلیام والاس در روستای ایرشایر در اسکاتلند به دنیا آمد در آن روزها شاه الکساندر سوم بیش از ۲۰ سال بود که بر این سرزمین فرمانروایی می کرد. سبک و سیاق او در فرمانروایی به گونه ای بود که ثبات اقتصادی و آشتی را برقرار و سلطه طلبی همیشگی انگلیسی ها را به راحتی دفع کرده بود. در سال ۱۲۸۶ الکساندر در حین سوارکاری از اسبش به زمین افتاد و جان سپرد و بزرگان اسکاتلند، نوه ۴ساله او به نام «مارگارت» - که امروز از او با عنوان «بانوی نروژ» یاد می شود - را به عنوان ملکه اسکاتلند اعلام کردند و مقرر شد تا رسیدن او به سن قانونی، رایزن های پدربزرگ فقیدش اداره مملکت را به عهده گیرند. مارگارت در سال ۱۲۹۰ در حالی که ۸ ساله بود طی سفری از نروژ به سوی اسکاتلند بیمار شد و جان داد. لردهای اسکاتلند برای جلوگیری از ایجاد بی نظمی و آشوب تصمیم به برپایی حکومتی مستقل برای اسکاتلند گرفتند و بدین منظور از شاه ادوارد اول به واسطه حکومت موفقش دعوت کردند تا برای دستیابی به این هدف راهنمایی شان کند اما وقتی برای استقبال او رفتند با ارتش عظیمی از انگلستان روبه رو شدند و بدین ترتیب چیرگی انگلیسی ها بر سرزمین اسکاتلند آغاز شد.
