ویلیام هیول

آنچه که اغلب در مورد هیول بیان می شود گستردگی دامنهٔ تلاش های او است. در عصر افزایش تخصص ها، به نظر می رسد ویلیام هیول به عنوان ردّپایی از یک دوران پیشِ همه چیزدانی؛ زمانی که فیلسوفان طبیعی در همه چیز تفحص می کردند. او تحقیقات جزر و مد اقیانوس ( که او مدال سلطنتی را در رابطه با آن به دست آورد ) ، کارهای خود را در رشته های مکانیک، فیزیک، زمین شناسی، اخترشناسی و اقتصاد منتشر کرد، در عین حال زمان لازم را برای سرودن شعر، تألیف رسالهٔ ( Bridgewater ) در رابطه با الهیات طبیعی، ترجمه آثار گوته، و خطبه ها و روایات الهی موعظه و حکمت پیدا می کرد. در ریاضیات، ویولن آنچه که در حال حاضر معادلهٔ هیول نامیده می شود، او معادله ای را تعریف می کند که شکل یک منحنی را بدون اشاره به یک سیستم مختصات انتخابی قراردادی معرفی می کند.
یکی از بزرگ ترین هدایای ویلیام هیول به دانش، کلمه سازی های او بود. او اغلب با بسیاری از افراد هم زمینه با زمینهٔ خود ارتباط داشت و به آن ها کمک کرد تا نوواژه هایی برای اکتشافاتشان پیدا کنند. هیول کلمات ( دانشمند Scientist ) ، ( فیزیکدان Physicist ) ، زبان شناسی، مدرک جرم شناسی، کاتاستروفیسم ( فاجعه شناسی ) ، همدیس گرایی، و آستیگماتیسم را وارد زبان انگلیسی کرد. هیول همچنین نوواژه های الکترود، یون، دی الکتریک، آند و کاتد را به مایکل فارادی پیشنهاد داد.
۲ اثر اصلی او در زمینهٔ فلسفهٔ علم که فصل جدیدی را در فلسفهٔ علم آغاز کردند شامل: تاریخ علوم استقرایی ( از قدیم تا کنون ) و فلسفه علوم استقرایی ( بر پایه تاریخ آن ) هستند.
الگوی اکتشاف علمی ای که هیول مطرح کرد متشکل از ۳ مرحله است که شامل:
• درآمد یا مقدمه؛ که عبارت است از جمع آوری امور واقع و تجزیه آنها و نیز ابهام زدایی از مفاهیم که در اختیار داریم.
• دوره استقرایی؛ این دوره زمانی فرا می رسد که یک الگوی مفهومی یا یک ایده خاص بر واقعیات تحمیل می شود و واقعیات جدا از هم، تحت آن ایده یا الگوی مفهومی به هم می پیوندند. چنین وظیفه ای بر عهده قوانین و نظریات است.
• مؤخّره یا تکمله ( نتیجه گیری ) ؛ که عبارت است از تحکیم و بسط اتحادی که بدین نحو میان واقعیات و مفاهیم حاصل شده است. این کار عمدتاً با توضیح واقعیات جدید و زیر پوشش قرار گرفتن آنها توسط نظریه حاصل می شود.