ویلیام لثابی

ویلیام ریچارد لثابی ( به انگلیسی: William Richard Lethaby ) ؛ ( زادۀ ۱۸ ژانویهٔ ۱۸۵۷ میلادی – درگذشتۀ ۱۷ ژوئیهٔ ۱۹۳۱ میلادی ) یک معمار و مورخ معماری اهل انگلستان[ ۱] بود که ایده هایش بر هنرها و صنایع دستی متأخر و جنبش های اولیهٔ مدرن در معماری و در زمینه های حفاظت و آموزش هنر بسیار تأثیرگذار بود.
لثابی در بارنستاپل، دوون، پسر یک صنعت گر لیبرال و واعظ غیر روحانی به دنیا آمد. پس از تحصیل در مدرسۀ هنر بارنستاپل[ ۲] و به عنوان کارآموزی اولیه نزد یک معمار محلی، در سال ۱۸۷۹ میلادی در لندن به عنوان منشی ارشد برای معمار ریچارد نورمن شاو کار کرد. شاو به سرعت استعداد لثابی را به عنوان یک طراح تشخیص داد و لثابی قرار بود کارهای مهمی را در ساختمان های بزرگ طراحی شده توسط شاو مانند اسکاتلند یارد در لندن و کراگساید در نورث آمبرلند انجام دهد.
لثابی در حالی که برای شاو کار می کرد، در انجمن حفاظت از بناهای باستانی مشارکت داشت، که برای حفظ یکپارچگی و اصالت ساختمان های قدیمی تر علیه رویۀ ویکتوریایی «بهبود» آن ها تا حد بازسازی و طراحی مجدد آن ها مبارزه می کرد. از این طریق او به دوست شخصی پیشگامان جنبش هنر و صنایع دستی، ویلیام موریس و فیلیپ وب تبدیل شد و به عضوی مهم و تأثیرگذار در حلقۀ آن ها تبدیل شد و به عنوان یکی از بنیانگذاران اتحادیۀ کارگران هنر در سال ۱۸۸۴ فعالیت کرد، [ ۳] که در سال ۱۹۱۱ میلادی به عنوان استاد انتخاب شد. [ ۴] او یک سوسیالیست مادام العمر بود.
اتحادیه از هسته ای تشکیل شد که از دو گروه مجزا شکل گرفته بود، انجمن هنر سنت جورج، گروهی از معمارانی که در دفاتر نورمن شاو خدمت دیده بودند، از جمله: ارنست نیوتن، مروین مکارتنی، رجینالد بارات، ادوین هاردی، لثابی و ادوارد شرودر پرایور و پانزده که توسط طراح و نویسنده لوئیس فورمن دی و تصویرگر و طراح والتر کرین تأسیس شد. پرایور بروشور اتحادیه را نوشت. آن ها در ابتدا در اتاق های نیوتن در کلیسای سنت جورج، بلومزبری ملاقات کردند.