ویلیام شاکلی

ویلیام برادفورد شاکلی ( به انگلیسی: William Bradford Shockley Jr ) ( زاده ۱۳ فوریه ۱۹۱۰ – درگذشته ۱۲ اوت ۱۹۸۹ ) فیزیک دان و مخترع آمریکایی بود که در لندن متولد شد. شاکلی مدیر یک گروه تحقیقاتی در آزمایشگاه های بل بود که شامل جان باردین و والتر برتن بود. این سه دانشمند به طور مشترک جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۵۶ برای تحقیقات خود در زمینه نیمه رساناها و کشف اثر ترانزیستور دریافت کردند. [ ۲]
تلاش های شاکلی برای تجاری سازی ترانزیستور در سال های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ منجر به این شد که سیلیکون ولی در کالیفرنیا به عنوان مهد اختراعات الکترونیکی مطرح شود. در سال های بعد او استاد دانشگاه استنفورد بود.
شاکلی در اواخر عمر به پرسش پیرامون هوش بشری و اصلاح نژاد علاقه داشت. او معتقد بود این کار برای نژاد آیندهٔ گونه های بشری مهم است و توصیف این موضوع را به عنوان مهم ترین کار در حرفهٔ کاری خود می دانست.
شاکلی استدلال کرد نرخ بالاتری از تولید مثل در بین افراد کم هوش، دارای اثر ضد اصلاح نژادی و تخریب نژادی می باشد و آن یک سقوط در هوش متوسط می تواند در نهایت منجر به زوال تمدن بشری شود. نوشته ها و سخنرانی ها به سازمان های علمی منتشر شده توسط شاکلی در این موارد تاحدی بر اساس نوشته های روانشناسی به نام سیریل برت ( Cyril Burt ) بودند. ویلیام چنان بر افکار خود استوار بود که پیشنهاد داده بود: افراد با IQs زیر ۱۰۰ متحمل عقیم سازی داوطلبانه شوند.