ویلیام بلکستون ( ۱۵۹۵–۱۶۷۵ ) ( به انگلیسی: William Blaxton ) از اولین مهاجران انگلیسی بود که در نیو انگلند ساکن شد و از اولین اروپایی های دوره جدید بود که در بوستون و رود آیلند ساکن شد.
ویلیام بلکستون در هورنکستل، لینکلن شر[ ۱] انگلستان به دنیا آمد. در دانشگاه کمبریج شرکت کرده و در سال ۱۶۱۷ مدرک کارشناسی و در سال ۱۶۲۱ مدرک کارشناسی ارشدش را گرفت. سپس علی رغم اختلافاتی که با کلیسا داشت کشیش انگلیکن شد. همین امر او را مصمم کرد در سال ۱۶۲۳به گروهی که با فردیناندو گورجس به آمریکا می رفتند بپیوندد.
او در سال ۱۶۲۳ در سفر با کاپیتان رابرت گورجس با عنوان کشیش به ویموت، ماساچوست وارد شد. بدنبال بازگشت بیشتر هم سفرانش به انگلستان در سال ۱۶۲۵، او اولین فرد اروپایی ساکن بوستون شد، که به تنهایی در جایی که بعدها کومون بوستون و بیکن هیل، بوستون شد زندگی می کرد.
در سال ۱۶۳۰ پیوریتن ها به نزدیک چارلزتاون رسیدند؛ و در سال ۱۶۳۰ بعد از اینکه در یافتن آب آشامیدنی دچار مشکل شدند از آنها دعوت کرد در زمین او اقامت کنند. سپس پیوریتن ها ۲۰۰۰۰۰ متر مربع زمین خودشان را به بلکستون بخشیدند که او فوراً آنرا به خود آنها فروخت.
براساس گفته لوئیس لیند، نویسنده کتاب ویلیام بلکستون:حکیم بیابان ( ۱۹۹۳ ) ، «دلیل کشمکش پیوریتن ها با بلکستون این بود که او کشیش کلیسای انگلیکن بود. پیوریتن ها او را متهم کردند که سعی می کند کلیسای مورد قبول انگلستان را به نیو کانتی بیاورد. دادگاه پیوریتن ها حکم به سوزاندن خانه او داد. »[ ۲]
در حالیکه پیوریتن ها هم با رهبران کلیسای تأسیس شده مخالف بودند، ثابت کردند که در برابر هرکسی که مخالف آنها باشد بی گذشت هستند. طولی نکشید که بلکستون از تعصب آنها خسته شد، و حدود ۵۶ کیلومتر به طرف جنوب بوستون و به تپه ای که مشرف به یک پیچ خوردگی وسیع بود، چیزی که بومی ها بعداً آن را رودخانه پاتاکت نامیدند و اکنون با نام رودخانه بلکستون نامیده می شود، نقل مکان کرد. [ ۳]
بلکستون اولین اروپایی بود که در سال ۱۶۳۵، قبل از اینکه راجر ویلیامز سال بعد کلونی اش را در پراویدنس تأسیس کند، ساکن رود آیلند شد. ناحیه ای که بلکستون در آنجا ساکن شد تا سال ۱۶۹۱ بخشی از کلونی پلی موث و سپس بخشی از کلونی ماساچوست بود تا در سال ۱۷۴۱ بخشی از رود آیلند شد.
خانه و مزرعهٔ بلکستون در جایی که الان کامبرلند، رودآیلند نامیده می شود، بر روی رودی که الان نام او را دارد، قرار داشت. بلکستون نام خانه اش را «تپهٔ مطالعه» گذاشت او می گفت که بزرگترین کتابخانه کلونی های آن زمان را داشت. ( تقریباً در ۱۶۷۵کتابخانه و خانه اش در طی جنگ شاه فیلیپ سوخت ) او گله داری می کرد، باغداری می کرد و یک باغ سیب کاشت. او اولین سیب های آمریکایی، سیبهای زرد شیرین را کاشت. مزرعه اش در لانزدیل کامبرلند قرار داشت. آن مکان اکنون کارخانه Ann & Hope است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفویلیام بلکستون در هورنکستل، لینکلن شر[ ۱] انگلستان به دنیا آمد. در دانشگاه کمبریج شرکت کرده و در سال ۱۶۱۷ مدرک کارشناسی و در سال ۱۶۲۱ مدرک کارشناسی ارشدش را گرفت. سپس علی رغم اختلافاتی که با کلیسا داشت کشیش انگلیکن شد. همین امر او را مصمم کرد در سال ۱۶۲۳به گروهی که با فردیناندو گورجس به آمریکا می رفتند بپیوندد.
او در سال ۱۶۲۳ در سفر با کاپیتان رابرت گورجس با عنوان کشیش به ویموت، ماساچوست وارد شد. بدنبال بازگشت بیشتر هم سفرانش به انگلستان در سال ۱۶۲۵، او اولین فرد اروپایی ساکن بوستون شد، که به تنهایی در جایی که بعدها کومون بوستون و بیکن هیل، بوستون شد زندگی می کرد.
در سال ۱۶۳۰ پیوریتن ها به نزدیک چارلزتاون رسیدند؛ و در سال ۱۶۳۰ بعد از اینکه در یافتن آب آشامیدنی دچار مشکل شدند از آنها دعوت کرد در زمین او اقامت کنند. سپس پیوریتن ها ۲۰۰۰۰۰ متر مربع زمین خودشان را به بلکستون بخشیدند که او فوراً آنرا به خود آنها فروخت.
براساس گفته لوئیس لیند، نویسنده کتاب ویلیام بلکستون:حکیم بیابان ( ۱۹۹۳ ) ، «دلیل کشمکش پیوریتن ها با بلکستون این بود که او کشیش کلیسای انگلیکن بود. پیوریتن ها او را متهم کردند که سعی می کند کلیسای مورد قبول انگلستان را به نیو کانتی بیاورد. دادگاه پیوریتن ها حکم به سوزاندن خانه او داد. »[ ۲]
در حالیکه پیوریتن ها هم با رهبران کلیسای تأسیس شده مخالف بودند، ثابت کردند که در برابر هرکسی که مخالف آنها باشد بی گذشت هستند. طولی نکشید که بلکستون از تعصب آنها خسته شد، و حدود ۵۶ کیلومتر به طرف جنوب بوستون و به تپه ای که مشرف به یک پیچ خوردگی وسیع بود، چیزی که بومی ها بعداً آن را رودخانه پاتاکت نامیدند و اکنون با نام رودخانه بلکستون نامیده می شود، نقل مکان کرد. [ ۳]
بلکستون اولین اروپایی بود که در سال ۱۶۳۵، قبل از اینکه راجر ویلیامز سال بعد کلونی اش را در پراویدنس تأسیس کند، ساکن رود آیلند شد. ناحیه ای که بلکستون در آنجا ساکن شد تا سال ۱۶۹۱ بخشی از کلونی پلی موث و سپس بخشی از کلونی ماساچوست بود تا در سال ۱۷۴۱ بخشی از رود آیلند شد.
خانه و مزرعهٔ بلکستون در جایی که الان کامبرلند، رودآیلند نامیده می شود، بر روی رودی که الان نام او را دارد، قرار داشت. بلکستون نام خانه اش را «تپهٔ مطالعه» گذاشت او می گفت که بزرگترین کتابخانه کلونی های آن زمان را داشت. ( تقریباً در ۱۶۷۵کتابخانه و خانه اش در طی جنگ شاه فیلیپ سوخت ) او گله داری می کرد، باغداری می کرد و یک باغ سیب کاشت. او اولین سیب های آمریکایی، سیبهای زرد شیرین را کاشت. مزرعه اش در لانزدیل کامبرلند قرار داشت. آن مکان اکنون کارخانه Ann & Hope است.
wiki: ویلیام بلکستون