ویلهلم یکم ( نام کامل: ویلهلم فریدریش لودویگ فون هوهن تسولرن، آلمانی:Wilhelm Friedrich Ludwig von Hohenzollern ) ، ( ۲۲ مارس ۱۷۹۷–۹ مارس ۱۸۸۸ ) پادشاه پروس و نخستین امپراتور آلمان بود. ویلهلم یکم به کمک رئیس الوزرای خود، اتو فون بیسمارک، آلمان را متحد و امپراتوری آلمان را بنیان نهاد. علی رغم حمایت های دراز مدت وی از بیسمارک، او نسبت به بسیاری از سیاست های ارتجاعی از جمله کاتولیسیزم ستیزی و سخت گیری نسبت به اتباع با ظن و تردید می نگریست. ویلهلم خوش مشرب و مؤدب توصیف شده است و با وجود محافظه کاری، در پذیرش عقاید لیبرالیسم کلاسیک مستعدتر بود.
... [مشاهده متن کامل]
او به عنوان دومین پسر فریدریش ویلهلم سوم بعد از فریدریش ویلهلم چهارم به دنیا آمد؛ از این رو تصور نمی شد وی روزی ولیعهد پروس گردد؛ در همین سال پدربزرگش فریدریش ویلهلم دوم در سن ۵۳ سالگی در گذشت و پدرش فریدریش ویلهلم سوم به پادشاهی پروس رسید. سال ۱۸۰۶، شاهد شکست پروس از فرانسهٔ ناپلئون و پایان امپراتوری مقدس روم بود. ویلهلم از سال ۱۸۱۴ در ارتش پروس به خدمت مشغول شد. همانند پدر، در طول جنگ های ناپلئونی در برابر ناپلئون بناپارت جنگید و خود را سربازی شجاع نشان داد. در طول جنگ به درجه سروانی ترفیع یافت و صلیب آهنین را دریافت کرد. جنگ در مقابل فرانسویان تأثیری چنان بر وی نهاد که تا پایان زندگی از فرانسویان انزجار داشت. پس از سال ۱۸۱۵ در مأموریت های دیپلماتیک شرکت نمود. الکساندرا فیودورفنا، همسر نیکلای یکم، امپراتور روسیه، خواهر او بود. در سال ۱۸۱۷ خواهر خود را در مأموریتی به سن پترزبورگ همراهی نمود.
در سال ۱۸۲۶ وادار شد به رابطه اش با یک زن اشرافی لهستانی به نام الیزا رادزیویل که عمه زاده اش بود، پایان دهد زیرا پدرش رابطه آنان را ناشایست تشخیص داد. زمزمه هایی به گوش می رسید که رادزیویل یک دختر نامشروع برای ویلهلم به دنیا آورده است.
در سال ۱۸۲۹ ویلهلم با پرنسس آگوستا ازدواج نمود.
در سال ۱۸۴۰ برادر بزرگترش با عنوان فریدریش ویلهلم چهارم به پادشاهی پروس رسید. از آنجایی که پادشاه جدید فرزندی نداشت برادر کوچکترش یعنی ویلهلم به مقام ولیعهدی رسید. برخلاف خواست خود و تنها به خاطر وفاداری به برادرش، لایحه ای را که مجلس پروسی را تأسیس می کرد، در سال ۱۸۴۷ امضاء نمود و خود کرسی بالایی در این مجلس دارا شد.
... [مشاهده متن کامل]
او به عنوان دومین پسر فریدریش ویلهلم سوم بعد از فریدریش ویلهلم چهارم به دنیا آمد؛ از این رو تصور نمی شد وی روزی ولیعهد پروس گردد؛ در همین سال پدربزرگش فریدریش ویلهلم دوم در سن ۵۳ سالگی در گذشت و پدرش فریدریش ویلهلم سوم به پادشاهی پروس رسید. سال ۱۸۰۶، شاهد شکست پروس از فرانسهٔ ناپلئون و پایان امپراتوری مقدس روم بود. ویلهلم از سال ۱۸۱۴ در ارتش پروس به خدمت مشغول شد. همانند پدر، در طول جنگ های ناپلئونی در برابر ناپلئون بناپارت جنگید و خود را سربازی شجاع نشان داد. در طول جنگ به درجه سروانی ترفیع یافت و صلیب آهنین را دریافت کرد. جنگ در مقابل فرانسویان تأثیری چنان بر وی نهاد که تا پایان زندگی از فرانسویان انزجار داشت. پس از سال ۱۸۱۵ در مأموریت های دیپلماتیک شرکت نمود. الکساندرا فیودورفنا، همسر نیکلای یکم، امپراتور روسیه، خواهر او بود. در سال ۱۸۱۷ خواهر خود را در مأموریتی به سن پترزبورگ همراهی نمود.
در سال ۱۸۲۶ وادار شد به رابطه اش با یک زن اشرافی لهستانی به نام الیزا رادزیویل که عمه زاده اش بود، پایان دهد زیرا پدرش رابطه آنان را ناشایست تشخیص داد. زمزمه هایی به گوش می رسید که رادزیویل یک دختر نامشروع برای ویلهلم به دنیا آورده است.
در سال ۱۸۲۹ ویلهلم با پرنسس آگوستا ازدواج نمود.
در سال ۱۸۴۰ برادر بزرگترش با عنوان فریدریش ویلهلم چهارم به پادشاهی پروس رسید. از آنجایی که پادشاه جدید فرزندی نداشت برادر کوچکترش یعنی ویلهلم به مقام ولیعهدی رسید. برخلاف خواست خود و تنها به خاطر وفاداری به برادرش، لایحه ای را که مجلس پروسی را تأسیس می کرد، در سال ۱۸۴۷ امضاء نمود و خود کرسی بالایی در این مجلس دارا شد.
