ویلهلم کاناریس ( به آلمانی: Wilhelm Canaris ) ( ۱ ژانویه ۱۸۸۷ – ۹ آوریل ۱۹۴۵ ) دریاسالار آلمانی در دوره رایش سوم و پنجمین رئیس سازمان اطلاعات نظامی نیروی زمینی آلمان بود. وی از اعضای نیروی مقاومت آلمان بود و به جرم شرکت در کودتای ۲۰ ژوئیه در ۹ آوریل ۱۹۴۵ در اردوگاه مرگ فلوسنبورگ به دار آویخته شد.
... [مشاهده متن کامل]
کاناریس در الپربرگ در ناحیه شمالی دورتموند در ایالت نوردراین - وستفالن به دنیا آمد. او پسر یک کارخانه دار ثروتمند به نام کارل کاناریس بود. او معتقد بود خاندانش به یه دریاسالار و سیاستمدار یونانی آزادیخواه به نام کنستانتین کاناریس می رسد که این مطلب تأثیر بسیاری بر او برای پیوستن به نیروی دریایی داشت. در بازدیدش از یونان به او شمایل قهرمان یونانی داده می شود که او همیشه آن را در دفترش نگه می داشت. اما تحقیقات ریچارد باست در ۱۹۳۸ نشان می داد خاندان او در حقیقت در قرن هفدهم از ایتالیای شمالی مهاجرت کرده اند و سابقاً کاناریسی نامیده می شده اند و پدربزرگش از مذهب کاتولیک به مذهب پروتستان تغییر مذهب داده است.
در ۱۹۰۵ و در هفده سالگی کاناریس به نیروی دریایی امپراتوری المان پیوست و با درگرفتن جنگ جهانی اول به عنوان افسر اطلاعات در ناو اس. ام. اس درسدن مشغول خدمت شد. در جریان نبرد دریایی فالکلند در اقیانوس اطلس جنوبی در ۱۹۱۴ بین نیروی دریایی آلمان متشکل از ناوهای سبک و نیروی دریایی بریتانیا درسدن تنها ناو بود که موفق به گریز از دست دشمن شد که این به خاطر تاکتیک های خوب و فریبکارانه اش بود، اما بعداً در نزدیکی پایگاه چمبرلند در حوالی یکی از جزایر شیلی محاصره شد و به گل نشست این ناو آخرین ناو از ناو گروه اعزامی المان به خاور دور در جریان جنگ جهانی اول بود. افراد آن بازداشت شدند و در ماه مارس ۱۹۱۵ به شیلی برده شدند اما کاناریس در ماه اوت از کمپ گریخت و با استفاده از مهارتش در زبان اسپانیایی خود را به تعدادی از تاجران اهل آلمان که در شیلی بودند رساند و به کمک آنان در اکتبر ۱۹۱۵ به آلمان بازگشت.
بعد از ان یک وظیفه اطلاعاتی به او داده شد و برای انجام ان به اسپانیا رفت اما به وسیله مأموران بریتانیا مورد سو قصد قرار گرفت اما توانست زنده بماند و بگریزد. دوباره به خدمت نیروی دریایی بازگشت و سال های آخر جنگ جهانی اول را به عنوان یک فرماندهٔ مشهور زیردریایی ( نامی برای زیردریاییهای المانی ) را در مدیترانه گذراند ( از ۱۹۱۷ ) . او چهار زبان خارجی از جمله انگلیسی را به روانی صحبت می کرد. او یک افسر نیروی دریایی از دانش آموختگان مکتب قدیمی دریانوردی بود و با وجود کینه و رقابت بین آلمان و بریتانیا او احترام زیادی برای نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا قائل بود.
... [مشاهده متن کامل]
کاناریس در الپربرگ در ناحیه شمالی دورتموند در ایالت نوردراین - وستفالن به دنیا آمد. او پسر یک کارخانه دار ثروتمند به نام کارل کاناریس بود. او معتقد بود خاندانش به یه دریاسالار و سیاستمدار یونانی آزادیخواه به نام کنستانتین کاناریس می رسد که این مطلب تأثیر بسیاری بر او برای پیوستن به نیروی دریایی داشت. در بازدیدش از یونان به او شمایل قهرمان یونانی داده می شود که او همیشه آن را در دفترش نگه می داشت. اما تحقیقات ریچارد باست در ۱۹۳۸ نشان می داد خاندان او در حقیقت در قرن هفدهم از ایتالیای شمالی مهاجرت کرده اند و سابقاً کاناریسی نامیده می شده اند و پدربزرگش از مذهب کاتولیک به مذهب پروتستان تغییر مذهب داده است.
در ۱۹۰۵ و در هفده سالگی کاناریس به نیروی دریایی امپراتوری المان پیوست و با درگرفتن جنگ جهانی اول به عنوان افسر اطلاعات در ناو اس. ام. اس درسدن مشغول خدمت شد. در جریان نبرد دریایی فالکلند در اقیانوس اطلس جنوبی در ۱۹۱۴ بین نیروی دریایی آلمان متشکل از ناوهای سبک و نیروی دریایی بریتانیا درسدن تنها ناو بود که موفق به گریز از دست دشمن شد که این به خاطر تاکتیک های خوب و فریبکارانه اش بود، اما بعداً در نزدیکی پایگاه چمبرلند در حوالی یکی از جزایر شیلی محاصره شد و به گل نشست این ناو آخرین ناو از ناو گروه اعزامی المان به خاور دور در جریان جنگ جهانی اول بود. افراد آن بازداشت شدند و در ماه مارس ۱۹۱۵ به شیلی برده شدند اما کاناریس در ماه اوت از کمپ گریخت و با استفاده از مهارتش در زبان اسپانیایی خود را به تعدادی از تاجران اهل آلمان که در شیلی بودند رساند و به کمک آنان در اکتبر ۱۹۱۵ به آلمان بازگشت.
بعد از ان یک وظیفه اطلاعاتی به او داده شد و برای انجام ان به اسپانیا رفت اما به وسیله مأموران بریتانیا مورد سو قصد قرار گرفت اما توانست زنده بماند و بگریزد. دوباره به خدمت نیروی دریایی بازگشت و سال های آخر جنگ جهانی اول را به عنوان یک فرماندهٔ مشهور زیردریایی ( نامی برای زیردریاییهای المانی ) را در مدیترانه گذراند ( از ۱۹۱۷ ) . او چهار زبان خارجی از جمله انگلیسی را به روانی صحبت می کرد. او یک افسر نیروی دریایی از دانش آموختگان مکتب قدیمی دریانوردی بود و با وجود کینه و رقابت بین آلمان و بریتانیا او احترام زیادی برای نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا قائل بود.
