ویلهلم فریک ( به آلمانی: Wilhelm Frick ) ( زاده ۱۲ مارس ۱۸۷۷ – درگذشته ۱۶ اکتبر ۱۹۴۶ ) یکی از اعضای برجسته حزب نازی و از ۳۰ ژانویه ۱۹۳۳ تا ۲۰ اوت ۱۹۴۳ وزیر کشور آلمان نازی بود.
ویلهلم فریک پیش از به قدرت رسیدن آدولف هیتلر بین سال های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۱ وزیر آموزش پرورش ایالت تورینگن بود، اما پس از به قدرت رسیدن نازی ها در آلمان وی در ماه ژانویه ۱۹۳۳ توسط آدولف هیتلر به سمت وزیر کشور آلمان نازی برگزیده شد.
... [مشاهده متن کامل]
وی پس از شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم توسط متفقین در دادگاه نورنبرگ محاکمه و اعدام شد.
وی در السنز در امپراتوری آلمان به دنیا آمد. وی آخرین فرزند از چهار خانواده بود. پدرش یک معلم پروتستان بود که در سال ۱۹۱۸ درگذشت. فریک در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ لغت شناسی خواند. اما پس از مدتی رشته اش را به حقوق تغییر داد و در دانشگاه هومبولت برلین و دانشگاه هایدلبرگ ادامه تحصیل داد و مدرک دکترای حقوق خود را در سال ۱۹۰۱ دریافت کرد. برای مدتی در ارتش و پلیس مونیخ خدمت کرد اما در جنگ جهانی اول به جبهه فرستاده نشد.
فریک در سال ۱۹۱۰ با الیزابت امیلی ناگل ازدواج کرد که حاصل این ازدواج دو پسر و یک دختر بود. آن دو در سال ۱۹۳۴ از هم جدا شدند. چند هفته پس از آن فریک با مارگارته شولتزه - ناومبورگ ( همسر سابق نماینده رایشتاگ پاول شولتزه - ناومبورگ ) ازدواج کرد که حاصل این ازدواج نیز یک دحتر و یک پسر بود.
وی در مونیخ شاهد پایان جنگ جهانی اول و انقلاب ۱۹۱۸–۱۹۱۹ آلمان بود. وی در آن زمان با شبه نظامیان فرای کورپس همدل بود که علیه دولت کورت آیسنر در باواریا می جنگیدند. برای اولین بار ارنست پونر رئیس پلیس مونیخ وی را به آدولف هیتلر معرفی کرد.
وی و پونر در کودتای مونیخ شرکت داشتند. فریک تلاش داشت تا حملات متقابل پلیس باواریا برای شکست کودتا را سرکوب کند. اما کودتا شکست خورد، فریک دستگیر شد و به زندان افتاد. وی در دادگاه خلق باواریا به تلاش و مشارکت در خیانت ملی متهم و به ۱۵ ماه زندان محکوم و از تیروی پلیس اخراج شد. اما اخراج او غیرمنصفانه خوانده شد و لغو شد زیرا خیانت او اثبات نشد. وی پس از آزادی از زندان در اداره بیمه اجتماعی مونیخ مشغول به کار شد.
وی در انتخابات مجلس آلمان در می ۱۹۲۴ به عنوان نماینده مردم به رایشتاگ راه یافت. وی در جریان احیای حزب نازی در ۱ سپتامبر ۱۹۲۵ شرکت داشت. وی خود را با گرگور اشتراسر رادیکال همراه کرد و با سخنرانی های ضد دموکراسی و یهودستیزانه خود به شهرت رسید، به طوری که در سال ۱۹۲۸ رهبر گروه شبه نظامیان حزب نازی شد.
ویلهلم فریک پیش از به قدرت رسیدن آدولف هیتلر بین سال های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۱ وزیر آموزش پرورش ایالت تورینگن بود، اما پس از به قدرت رسیدن نازی ها در آلمان وی در ماه ژانویه ۱۹۳۳ توسط آدولف هیتلر به سمت وزیر کشور آلمان نازی برگزیده شد.
... [مشاهده متن کامل]
وی پس از شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم توسط متفقین در دادگاه نورنبرگ محاکمه و اعدام شد.
وی در السنز در امپراتوری آلمان به دنیا آمد. وی آخرین فرزند از چهار خانواده بود. پدرش یک معلم پروتستان بود که در سال ۱۹۱۸ درگذشت. فریک در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ لغت شناسی خواند. اما پس از مدتی رشته اش را به حقوق تغییر داد و در دانشگاه هومبولت برلین و دانشگاه هایدلبرگ ادامه تحصیل داد و مدرک دکترای حقوق خود را در سال ۱۹۰۱ دریافت کرد. برای مدتی در ارتش و پلیس مونیخ خدمت کرد اما در جنگ جهانی اول به جبهه فرستاده نشد.
فریک در سال ۱۹۱۰ با الیزابت امیلی ناگل ازدواج کرد که حاصل این ازدواج دو پسر و یک دختر بود. آن دو در سال ۱۹۳۴ از هم جدا شدند. چند هفته پس از آن فریک با مارگارته شولتزه - ناومبورگ ( همسر سابق نماینده رایشتاگ پاول شولتزه - ناومبورگ ) ازدواج کرد که حاصل این ازدواج نیز یک دحتر و یک پسر بود.
وی در مونیخ شاهد پایان جنگ جهانی اول و انقلاب ۱۹۱۸–۱۹۱۹ آلمان بود. وی در آن زمان با شبه نظامیان فرای کورپس همدل بود که علیه دولت کورت آیسنر در باواریا می جنگیدند. برای اولین بار ارنست پونر رئیس پلیس مونیخ وی را به آدولف هیتلر معرفی کرد.
وی و پونر در کودتای مونیخ شرکت داشتند. فریک تلاش داشت تا حملات متقابل پلیس باواریا برای شکست کودتا را سرکوب کند. اما کودتا شکست خورد، فریک دستگیر شد و به زندان افتاد. وی در دادگاه خلق باواریا به تلاش و مشارکت در خیانت ملی متهم و به ۱۵ ماه زندان محکوم و از تیروی پلیس اخراج شد. اما اخراج او غیرمنصفانه خوانده شد و لغو شد زیرا خیانت او اثبات نشد. وی پس از آزادی از زندان در اداره بیمه اجتماعی مونیخ مشغول به کار شد.
وی در انتخابات مجلس آلمان در می ۱۹۲۴ به عنوان نماینده مردم به رایشتاگ راه یافت. وی در جریان احیای حزب نازی در ۱ سپتامبر ۱۹۲۵ شرکت داشت. وی خود را با گرگور اشتراسر رادیکال همراه کرد و با سخنرانی های ضد دموکراسی و یهودستیزانه خود به شهرت رسید، به طوری که در سال ۱۹۲۸ رهبر گروه شبه نظامیان حزب نازی شد.
