ویلهلم دوم ( به آلمانی: Friedrich Wilhelm Viktor Albrecht von Preußen ) ( ۲۷ ژانویه ۱۸۵۹ – ۴ ژوئن ۱۹۴۱ ) آخرین قیصر آلمان و پادشاه پادشاهی پروس بود که از ۱۵ ژوئن ۱۸۸۸ تا ۹ نوامبر ۱۹۱۸ بر امپراتوری آلمان حکمرانی کرد. او نوه ارشد ملکه ویکتوریای بریتانیا بود و با بسیاری از پادشاهان و شاهزادگان اروپا خویشاوندی داشت.
... [مشاهده متن کامل]
وی در سال ۱۸۸۸ میلادی تاج گذاری، در سال ۱۸۹۰ میلادی اتو فون بیسمارک را برکنار و با حمایت از امپراتوری اتریش - مجارستان در بحران ژوئیه ۱۹۱۴، آلمان را وارد عصر تازه ای از سیاست خارجی کرد که در نهایت منجر به آغاز جنگ جهانی اول شد.
غرور و بی پروایی او بیشتر اوقات باعث می شد که دربارهٔ موضوعات حساس، بدون مشورت با وزیران، اقدام به ارائه بیانیه های رسمی نسنجیده کند. در خلال جنگ جهانی اول، ژنرال های بلندپایه وی، پاول فون هیندنبورگ و اریش لودندورف، سیاست های زمان جنگ را بدون هیچ گونه توجهی به دولت مرکزی، تعیین می کردند. به سبب رهبری ناکارآمد وی در خلال جنگ، وی حمایت ارتش را از دست داده، از سمت خود کناره گیری نموده و به هلند پناهنده شد.
وی در ۲۷ ژانویه ۱۸۵۹ در شهر برلین زاده شد. وی از خاندان پادشاهی هوهن تسولرن بود. مادرش ویکتوریا شاهزاده ای انگلیسی بود ( دختر ملکه ویکتوریا ) و با خاندان پادشاهی روسیه نیز پیوند خونی نزدیکی داشت. او پسرخاله آلکساندرا فیودوروفنا همسر نیکلای دوم واپسین تزار روسیه بود و همچنین پسرعمهٔ جرج پنجم پادشاه بریتانیا بود. پدرش، فریدریش، ولیعهد ویلهلم یکم بود؛ ولی چون اندکی پس از درگذشت ویلهلم یکم بر اثر سرطان حنجره، فریدریش درگذشت، تاج و تخت آلمان به ویلهلم دوم رسید. ویلهلم به علت مشکل در زمان تولد، دچار فلج و کوتاهی مادرزادی دست چپ بود. به همین جهت و برای پوشاندن این مسئله جیب کتهایشان بالاتر دوخته می شد و نیز در عکسها دست چپ یا در پشت یا بر روی چیزی قرار می گرفت.
او در سال ۱۸۸۱ با آوگوستا ویکتوریا، دوشس شلسویگ هولشتاین پیمان زناشویی بست که از این پیوند هفت فرزند پدید آمد. او شیفتهٔ شکار و باستان شناسی بود.
او سرانجام در ۵ ژوئن ۱۹۴۱ درگذشت و در هلند به خاک سپرده شد.
پایه سیاست ویلهلم دوم بر نظامی گری استوار شده بود. او به سرعت بر مستعمره های آلمان افزود و در این راه رو در روی بریتانیا ایستاد. با آغاز جنگ جهانی اول، قیصر با امپراتوری اتریش - مجارستان هم پیمان شد و پیروزی های شایانی نیز به دست آورد، اما در مقابل، روز به روز از هوادارانش در آلمان کاسته می شد. نارضایتی مردم سرانجام به انقلاب انجامید. قیصر در ۹ نوامبر ۱۹۱۸ از پادشاهی کناره گیری کرد و به هلند گریخت. ویلهلمینا، ملکه سلطنتی هلند نیز در برابر خواست بازپس دادن او به متفقین در جنگ سرباز زد.
... [مشاهده متن کامل]
وی در سال ۱۸۸۸ میلادی تاج گذاری، در سال ۱۸۹۰ میلادی اتو فون بیسمارک را برکنار و با حمایت از امپراتوری اتریش - مجارستان در بحران ژوئیه ۱۹۱۴، آلمان را وارد عصر تازه ای از سیاست خارجی کرد که در نهایت منجر به آغاز جنگ جهانی اول شد.
غرور و بی پروایی او بیشتر اوقات باعث می شد که دربارهٔ موضوعات حساس، بدون مشورت با وزیران، اقدام به ارائه بیانیه های رسمی نسنجیده کند. در خلال جنگ جهانی اول، ژنرال های بلندپایه وی، پاول فون هیندنبورگ و اریش لودندورف، سیاست های زمان جنگ را بدون هیچ گونه توجهی به دولت مرکزی، تعیین می کردند. به سبب رهبری ناکارآمد وی در خلال جنگ، وی حمایت ارتش را از دست داده، از سمت خود کناره گیری نموده و به هلند پناهنده شد.
وی در ۲۷ ژانویه ۱۸۵۹ در شهر برلین زاده شد. وی از خاندان پادشاهی هوهن تسولرن بود. مادرش ویکتوریا شاهزاده ای انگلیسی بود ( دختر ملکه ویکتوریا ) و با خاندان پادشاهی روسیه نیز پیوند خونی نزدیکی داشت. او پسرخاله آلکساندرا فیودوروفنا همسر نیکلای دوم واپسین تزار روسیه بود و همچنین پسرعمهٔ جرج پنجم پادشاه بریتانیا بود. پدرش، فریدریش، ولیعهد ویلهلم یکم بود؛ ولی چون اندکی پس از درگذشت ویلهلم یکم بر اثر سرطان حنجره، فریدریش درگذشت، تاج و تخت آلمان به ویلهلم دوم رسید. ویلهلم به علت مشکل در زمان تولد، دچار فلج و کوتاهی مادرزادی دست چپ بود. به همین جهت و برای پوشاندن این مسئله جیب کتهایشان بالاتر دوخته می شد و نیز در عکسها دست چپ یا در پشت یا بر روی چیزی قرار می گرفت.
او در سال ۱۸۸۱ با آوگوستا ویکتوریا، دوشس شلسویگ هولشتاین پیمان زناشویی بست که از این پیوند هفت فرزند پدید آمد. او شیفتهٔ شکار و باستان شناسی بود.
او سرانجام در ۵ ژوئن ۱۹۴۱ درگذشت و در هلند به خاک سپرده شد.
پایه سیاست ویلهلم دوم بر نظامی گری استوار شده بود. او به سرعت بر مستعمره های آلمان افزود و در این راه رو در روی بریتانیا ایستاد. با آغاز جنگ جهانی اول، قیصر با امپراتوری اتریش - مجارستان هم پیمان شد و پیروزی های شایانی نیز به دست آورد، اما در مقابل، روز به روز از هوادارانش در آلمان کاسته می شد. نارضایتی مردم سرانجام به انقلاب انجامید. قیصر در ۹ نوامبر ۱۹۱۸ از پادشاهی کناره گیری کرد و به هلند گریخت. ویلهلمینا، ملکه سلطنتی هلند نیز در برابر خواست بازپس دادن او به متفقین در جنگ سرباز زد.
