ویله کنان. [ وَ / وِ ل َ / ل ِ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) صفت بیان حالت از ویله کردن. نعره زنان. فریادکنان. || ناله کنان : در او مرغ و نخجیر گشته گروه برفتند ویله کنان سوی کوه.
فردوسی.
فرهنگ فارسی
۱- نعره زنان فریادکنان . ۲- ناله کنان : (( ددو مرغ و نخجیر گشته گروه برفتند ویله کنان سوی کوه . ) ) ( شا. )
