ویلْشْتاتِر، ریشارْد (۱۸۷۲ـ۱۹۴۲)(Willstatter, Richard)
ویلْشْتاتِر، ریشارْد
متخصص آلمانی شیمی آلی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۱۵ را به سبب تحقیق در زمینۀ رنگدانه های گیاهی، ازجمله کلروفیل و آلکالوئیدها، و شناسایی ساختار کوکائین، تروپین، و آتروپین به دست آورد. در کارلسروهه زاده شد و در هنرستان فنی مونیخ درس خواند. در ۱۹۰۵، استاد هنرستان فنی در زوریخ سوئیس شد. از ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۶، در مؤسسۀ قیصر (کایزر) ویلهلم برلین کار می کرد. در ۱۹۱۶، در مونیخ استاد شد، ولی در ۱۹۲۵، به سبب ایجاد جو یهودستیزی، از کار کناره گیری کرد. در آغاز جنگ جهانی دوم در ۱۹۳۹، آلمان را به قصد سوئیس ترک کرد. او نشان داد که کلروفیل از چهار جزء تشکیل می شود: دو جزء سبزرنگ یعنی کلروفیل اِی و بی، و دو جزء زردرنگ یعنی کاروتن و گزانتوفیل. همچنین، نسبتی را معین کرد که هر یک از این اجزاء نمود می یابند. برای جداسازی مواد کمپلکسی، تکنیک کروماتوگرافی را بار دیگر بهینه سازی کرد. در زمینۀ کوئینون ها نیز تحقیقاتی صورت داد و با پیروی از روش ویلیام پرکین، شیمی دان انگلیسی، طی اکسایش آنیلین (فنیل آمین) با اسید کرومیک، ساختار مواد رنگ سیاه آنیلین را شناسایی کرد. بعدها به آنزیم ها پرداخت و هیدروژن دار کردن کاتالیزوری را، مخصوصاً در حضور اکسیژن، بررسی کرد. تخریب سلولز، همچنین تخمیر را بررسی کرد و برای نخستین بار هیدروژل ها را در جذب سطحی به کار برد.
ویلْشْتاتِر، ریشارْد
متخصص آلمانی شیمی آلی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۱۵ را به سبب تحقیق در زمینۀ رنگدانه های گیاهی، ازجمله کلروفیل و آلکالوئیدها، و شناسایی ساختار کوکائین، تروپین، و آتروپین به دست آورد. در کارلسروهه زاده شد و در هنرستان فنی مونیخ درس خواند. در ۱۹۰۵، استاد هنرستان فنی در زوریخ سوئیس شد. از ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۶، در مؤسسۀ قیصر (کایزر) ویلهلم برلین کار می کرد. در ۱۹۱۶، در مونیخ استاد شد، ولی در ۱۹۲۵، به سبب ایجاد جو یهودستیزی، از کار کناره گیری کرد. در آغاز جنگ جهانی دوم در ۱۹۳۹، آلمان را به قصد سوئیس ترک کرد. او نشان داد که کلروفیل از چهار جزء تشکیل می شود: دو جزء سبزرنگ یعنی کلروفیل اِی و بی، و دو جزء زردرنگ یعنی کاروتن و گزانتوفیل. همچنین، نسبتی را معین کرد که هر یک از این اجزاء نمود می یابند. برای جداسازی مواد کمپلکسی، تکنیک کروماتوگرافی را بار دیگر بهینه سازی کرد. در زمینۀ کوئینون ها نیز تحقیقاتی صورت داد و با پیروی از روش ویلیام پرکین، شیمی دان انگلیسی، طی اکسایش آنیلین (فنیل آمین) با اسید کرومیک، ساختار مواد رنگ سیاه آنیلین را شناسایی کرد. بعدها به آنزیم ها پرداخت و هیدروژن دار کردن کاتالیزوری را، مخصوصاً در حضور اکسیژن، بررسی کرد. تخریب سلولز، همچنین تخمیر را بررسی کرد و برای نخستین بار هیدروژل ها را در جذب سطحی به کار برد.
wikijoo: ویلشتاتر،_ریشارد_(۱۸۷۲ـ۱۹۴۲)