ویلْسون، هارولْد (۱۹۱۶ـ ۱۹۹۵)(Wilson, Harold)
ویلْسون، هارولْد
سیاستمدار حزب کارگر انگلستان، رهبر این حزب از ۱۹۶۳، و نخست وزیر انگلستان (۱۹۶۴ـ۱۹۷۰ و ۱۹۷۴ـ۱۹۷۶). مهم ترین مسائل دوران نخست وزیری او عبارت اند از پیوستن انگلستان به جامعۀ اروپا (اتحادیۀ اروپای کنونی)، قرارداد اجتماعی (موافقت نامۀ غیررسمی با اتحادیه های کارگری)، و مشکلات اقتصادی. ویلسون در هادرزفیلد، در یورکشر، زاده شد و در جیزس کالج دانشگاه آکسفورد درس خواند و به دریافت دانشنامه با درجۀ ممتاز در رشتۀ فلسفه، سیاست، و اقتصاد نایل آمد. در ۱۹۴۵ به مجلس عوام راه یافت. در ۱۹۶۳ پس از هیو گیتسکل، به رهبری حزب کارگر رسید و سال بعد نخست وزیر شد. در ۱۹۷۶ از مقام خود کناره گرفت و جیمز کلاهان جانشین او شد. ویلسون از رهبران مهم حزب کارگر انگلستان بود و با درایت و سیاست های خود جان تازه ای در کالبد این حزب دمید. شاید مهم ترین دستاورد او تأسیس دانشگاه آزاد باشد. در ۱۹۶۶ با وجود مخالفت درون حزبی، او و جورج براون، معاونش، در تلاش برای پیوستن انگلستان به جامعۀ اروپا به پایتخت های اروپایی سفر کردند، اما شارل دو گل، رئیس جمهور وقت فرانسه، پیوستن انگلستان به این اتحادیه را وتو کرد. ویلسون در ۱۹۷۶، دو سال پیش از پایان رسمی دوران زمامداری خود، از کار کناره گرفت و ادارۀ امور کشور را به کالاهان سپرد. به رغم شایعات مربوط به دسیسه چینی برای برکناری ویلسون، او با قاطعیت اعلام کرد که از مدت ها قبل قصد داشته است در شصتمین سال تولدش از خدمات دولتی کناره گیرد. بنابر گفته ها ویلسون پس از آگاهی از علایم کاهش قدرت حافظه اش تصمیم گرفت پیش از آن که بیماری اش تشدید یابد صحنۀ سیاست را ترک کند.
ویلْسون، هارولْد
سیاستمدار حزب کارگر انگلستان، رهبر این حزب از ۱۹۶۳، و نخست وزیر انگلستان (۱۹۶۴ـ۱۹۷۰ و ۱۹۷۴ـ۱۹۷۶). مهم ترین مسائل دوران نخست وزیری او عبارت اند از پیوستن انگلستان به جامعۀ اروپا (اتحادیۀ اروپای کنونی)، قرارداد اجتماعی (موافقت نامۀ غیررسمی با اتحادیه های کارگری)، و مشکلات اقتصادی. ویلسون در هادرزفیلد، در یورکشر، زاده شد و در جیزس کالج دانشگاه آکسفورد درس خواند و به دریافت دانشنامه با درجۀ ممتاز در رشتۀ فلسفه، سیاست، و اقتصاد نایل آمد. در ۱۹۴۵ به مجلس عوام راه یافت. در ۱۹۶۳ پس از هیو گیتسکل، به رهبری حزب کارگر رسید و سال بعد نخست وزیر شد. در ۱۹۷۶ از مقام خود کناره گرفت و جیمز کلاهان جانشین او شد. ویلسون از رهبران مهم حزب کارگر انگلستان بود و با درایت و سیاست های خود جان تازه ای در کالبد این حزب دمید. شاید مهم ترین دستاورد او تأسیس دانشگاه آزاد باشد. در ۱۹۶۶ با وجود مخالفت درون حزبی، او و جورج براون، معاونش، در تلاش برای پیوستن انگلستان به جامعۀ اروپا به پایتخت های اروپایی سفر کردند، اما شارل دو گل، رئیس جمهور وقت فرانسه، پیوستن انگلستان به این اتحادیه را وتو کرد. ویلسون در ۱۹۷۶، دو سال پیش از پایان رسمی دوران زمامداری خود، از کار کناره گرفت و ادارۀ امور کشور را به کالاهان سپرد. به رغم شایعات مربوط به دسیسه چینی برای برکناری ویلسون، او با قاطعیت اعلام کرد که از مدت ها قبل قصد داشته است در شصتمین سال تولدش از خدمات دولتی کناره گیرد. بنابر گفته ها ویلسون پس از آگاهی از علایم کاهش قدرت حافظه اش تصمیم گرفت پیش از آن که بیماری اش تشدید یابد صحنۀ سیاست را ترک کند.
wikijoo: ویلسون،_هارولد_(۱۹۱۶ـ_۱۹۹۵)