ویلانْد، هایْنْریش اُتو (۱۸۷۷ـ۱۹۵۷)(Wieland, Heinrich Otto)
ویلانْد، هایْنْریش اُتو
متخصص آلمانی شیمی آلی . جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۷ را به سبب تعیین ساختارهای استروئیدها و ترکیبات مرتبط با آن ها دریافت کرد. او ترکیبات طبیعی دیگری نظیر آلکالوئیدها و پترین ها را نیز مطالعه کرد و در زمینۀ بررسی اکسایش بیولوژیکی نیز تحقیق می کرد. در پفورتسهایم، واقع در جنگل سیاه، زاده شد و در چندین دانشگاه درس خواند. بیشتر زمان خدمتش را در دانشگاه و هنرستان فنی مونیخ گذراند. طی جنگ جهانی اول، در زمینۀ جنگ افزارهای شیمیایی تحقیق می کرد. در ۱۹۱۲، ویلاند نشان داد که اسیدهای صفراوی ساختارهای مشابه کلسترول دارند. بعدها ساختاری را بررسی کرد که گمان می بُرد ساختمان بنیادی مولکول استروئید است و به همین سبب جایزۀ نوبل را به دست آورد. امّا نادرستی این امر دانسته شد. در ۱۹۳۲، با همکارانش ساختاری تغییریافته را عرضه کردند که هنوز هم پذیرفتنی است. ویلاند تحقیقات دیگری در زمینۀ اسیدهای صفراوی صورت داد و نقش آن ها در تبدیل چربی ها به اسیدهای کولیک قابل حل در آب را به منزلۀ فرآیند اساسی در هضم تشریح کرد. همچنین، ساختار بسیاری از سم های قارچ های سمی، ازجمله فالوییدینِ حاصل از قارچ سمی و کشنده آمانیتا، را شناسایی و سنتز کرد. سپس، تحقیق در زمینۀ ترکیب و سنتز پترین ها را آغاز کرد. این مواد رنگدانه هایی اند که رنگ بال های پروانه ها را ایجاد می کنند. تحقیق دیگر او دربارۀ اکسایش بیولوژیکی است. اکسایش بیولوژیکی فرآیندی در بافت های زنده است که طی آن مواد غذایی، ازجمله گلوکز، به دی اکسید کربن و انرژی تبدیل می شود. ویلاند عملاً ثابت کرد که این عمل در حقیقت نوعی هیدروژن زدایی کاتالیزوری است. این موضوع در تضاد با یافته های اوتو واربورگ بود که اکسایش بیولوژیکی را حاصل افزایش اکسیژن می دانست. این مجادله موجب تحقیق و بررسی دوبارۀ این مکانیسم شد و در نهایت مشخص شد که هیدروژن زدایی و اکسایش، هر دو، در این فرآیند روی می دهند.
ویلانْد، هایْنْریش اُتو
متخصص آلمانی شیمی آلی . جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۷ را به سبب تعیین ساختارهای استروئیدها و ترکیبات مرتبط با آن ها دریافت کرد. او ترکیبات طبیعی دیگری نظیر آلکالوئیدها و پترین ها را نیز مطالعه کرد و در زمینۀ بررسی اکسایش بیولوژیکی نیز تحقیق می کرد. در پفورتسهایم، واقع در جنگل سیاه، زاده شد و در چندین دانشگاه درس خواند. بیشتر زمان خدمتش را در دانشگاه و هنرستان فنی مونیخ گذراند. طی جنگ جهانی اول، در زمینۀ جنگ افزارهای شیمیایی تحقیق می کرد. در ۱۹۱۲، ویلاند نشان داد که اسیدهای صفراوی ساختارهای مشابه کلسترول دارند. بعدها ساختاری را بررسی کرد که گمان می بُرد ساختمان بنیادی مولکول استروئید است و به همین سبب جایزۀ نوبل را به دست آورد. امّا نادرستی این امر دانسته شد. در ۱۹۳۲، با همکارانش ساختاری تغییریافته را عرضه کردند که هنوز هم پذیرفتنی است. ویلاند تحقیقات دیگری در زمینۀ اسیدهای صفراوی صورت داد و نقش آن ها در تبدیل چربی ها به اسیدهای کولیک قابل حل در آب را به منزلۀ فرآیند اساسی در هضم تشریح کرد. همچنین، ساختار بسیاری از سم های قارچ های سمی، ازجمله فالوییدینِ حاصل از قارچ سمی و کشنده آمانیتا، را شناسایی و سنتز کرد. سپس، تحقیق در زمینۀ ترکیب و سنتز پترین ها را آغاز کرد. این مواد رنگدانه هایی اند که رنگ بال های پروانه ها را ایجاد می کنند. تحقیق دیگر او دربارۀ اکسایش بیولوژیکی است. اکسایش بیولوژیکی فرآیندی در بافت های زنده است که طی آن مواد غذایی، ازجمله گلوکز، به دی اکسید کربن و انرژی تبدیل می شود. ویلاند عملاً ثابت کرد که این عمل در حقیقت نوعی هیدروژن زدایی کاتالیزوری است. این موضوع در تضاد با یافته های اوتو واربورگ بود که اکسایش بیولوژیکی را حاصل افزایش اکسیژن می دانست. این مجادله موجب تحقیق و بررسی دوبارۀ این مکانیسم شد و در نهایت مشخص شد که هیدروژن زدایی و اکسایش، هر دو، در این فرآیند روی می دهند.
wikijoo: ویلاند،_هاینریش_اتو_(۱۸۷۷ـ۱۹۵۷)