ویلا ـ لوبوسْ، هِیتور (۱۸۸۷ـ۱۹۵۹)(Villa-Lobos, Heitor)
آهنگ ساز و رهبر ارکستر برزیلی. با تأثیر از آهنگ سازان روس و فرانسوی در دهۀ ۱۹۲۰، آثار نئوباروکی به سبک برزیلی پدید آورد، و در آن ها از رنگ ها و ریتم های میهنی استفاده کرد. استعداد او در خلق ملودی در سری کُرُس (سرنادها) (۱۹۲۰ـ۱۹۲۹) برای گروه های مختلف هم نوازی و مجموعۀ نُه باخیاناس برازیِلیراس (۱۹۳۰ـ۱۹۴۵)، با ساختاری به شیوۀ باخ، نمودیافته است. سایر آثار او عبارت اند از تکنوازی هایی برای گیتار و پیانو، موسیقی مجلسی، آثار کُرال، موسیقی فیلم، اپراها و دوازده سمفونی. ویلا ـ لوبوس پس از مدتی تعلیم ویولن سل به نوازندگی پیانو روآورد و دوره ای را به گشت هنری گذراند. در ۱۹۱۲ کاوش در موسیقی محلی سرزمین خود را آغاز کرد و در ۱۹۱۵ نخستین کنسرت مخصوص آثار خود را در ریو د ژانیروبه اجرا درآورد. در ۱۹۲۳ با کمک هزینه ای دولتی این امکان را یافت که چندسالی در پاریس زندگی کند، اما پس از بازگشت، در امر رهبری ارکستر و آموزش موسیقی فعالیت های مفیدی انجام داد. در ۱۹۲۹ کتابی دربارۀ موسیقی محلی برزیل به نام آلما دِ برازیل منتشر کرد. در ۱۹۳۰ مدیر آموزش موسیقی مدارس پایتخت شد. از جمله آثار اوست: صحنه ای اپراهای اسحاق (۱۹۱۴، اجرای کنسرتی ۱۹۴۰)، یرما (۱۹۵۶، اجرای صحنه ای ۱۹۷۱)؛ کمدی موزیکال ماگدالنا (۱۹۴۸)؛ بالۀ اویراپورو. کُرال و ارکستری اوراتوریوی ویداپورا؛ چهارده اثر با عنوان کُرُس در قالبی جدید؛ آثار ارکستری، شامل پوئم سمفونیک آمازوناس. موسیقی مجلسی نوِنت برای سازهای بادی، هارپ، سازهای کوبه ای، و کُر، کوینتت برای سازهای بادی (۱۹۲۳).
آهنگ ساز و رهبر ارکستر برزیلی. با تأثیر از آهنگ سازان روس و فرانسوی در دهۀ ۱۹۲۰، آثار نئوباروکی به سبک برزیلی پدید آورد، و در آن ها از رنگ ها و ریتم های میهنی استفاده کرد. استعداد او در خلق ملودی در سری کُرُس (سرنادها) (۱۹۲۰ـ۱۹۲۹) برای گروه های مختلف هم نوازی و مجموعۀ نُه باخیاناس برازیِلیراس (۱۹۳۰ـ۱۹۴۵)، با ساختاری به شیوۀ باخ، نمودیافته است. سایر آثار او عبارت اند از تکنوازی هایی برای گیتار و پیانو، موسیقی مجلسی، آثار کُرال، موسیقی فیلم، اپراها و دوازده سمفونی. ویلا ـ لوبوس پس از مدتی تعلیم ویولن سل به نوازندگی پیانو روآورد و دوره ای را به گشت هنری گذراند. در ۱۹۱۲ کاوش در موسیقی محلی سرزمین خود را آغاز کرد و در ۱۹۱۵ نخستین کنسرت مخصوص آثار خود را در ریو د ژانیروبه اجرا درآورد. در ۱۹۲۳ با کمک هزینه ای دولتی این امکان را یافت که چندسالی در پاریس زندگی کند، اما پس از بازگشت، در امر رهبری ارکستر و آموزش موسیقی فعالیت های مفیدی انجام داد. در ۱۹۲۹ کتابی دربارۀ موسیقی محلی برزیل به نام آلما دِ برازیل منتشر کرد. در ۱۹۳۰ مدیر آموزش موسیقی مدارس پایتخت شد. از جمله آثار اوست: صحنه ای اپراهای اسحاق (۱۹۱۴، اجرای کنسرتی ۱۹۴۰)، یرما (۱۹۵۶، اجرای صحنه ای ۱۹۷۱)؛ کمدی موزیکال ماگدالنا (۱۹۴۸)؛ بالۀ اویراپورو. کُرال و ارکستری اوراتوریوی ویداپورا؛ چهارده اثر با عنوان کُرُس در قالبی جدید؛ آثار ارکستری، شامل پوئم سمفونیک آمازوناس. موسیقی مجلسی نوِنت برای سازهای بادی، هارپ، سازهای کوبه ای، و کُر، کوینتت برای سازهای بادی (۱۹۲۳).
wikijoo: ویلا_ـ_لوبوس،_هیتور_(۱۸۸۷ـ۱۹۵۹)