ویرانه های قوم لوط

[ویکی فقه] قوم لوط، قوم حضرت لوط علیه السلام بودند که به خاطر کار زشت لواط دچار عذاب الهی شدند.
ویرانه هایی از قوم لوط تا عصر شعیب علیه السّلام باقی بود.و یقوم لایجرمنکم شقاقی ان یصیبکم مثل ما اصاب قوم نوح... و ما قوم لوط منکم ببعید. (دو احتمال در دور نبودن قوم لوط از مردم مدین وجود دارد: یکی این که زمان آن ها از مردم مدین دور نبوده، و دیگر این که شهر آن ها از مدین دور نبوده است. بنابر احتمال دوم مقصود از یادآوری این نکته که شهر قوم لوط دور نیست، بقایای آن است و نه خود شهر؛ چرا که شهر آن قوم، بی شک بر اثر عذاب آسمانی ویران شده بود.)
بقایای قوم لوط
ویرانه هایی از قوم لوط تا عصر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم باقی بود.و جاء اهل المدینة یستبشرون ؛ فجعلنا علیها سافلها ؛ و انها لبسبیل مقیم ؛ فانتقمنا منهم و انهما لبامام مبین. (تعبیرهای «لبسبیل مقیم» و «لبامام مبین» دلالت می کنند بر این که مخروبه های شهر ویران شده قوم لوط در دسترس مردم مناطق مکه بود.) و قال الذین کفروا لولا نزل علیه القرءان جملة وحدة... ؛ و لقد اتوا علی القریة التی امطرت مطر السوء افلم یکونوا یرونها.... (ضمیر فاعلی «اتوا» کافرانند که در آیات پیشین از آن ها سخن گفته شده است.) و کم اهلکنا من قریة بطرت معیشتها فتلک مسکنهم لم تسکن من بعدهم الا قلیلا.... («تلک» به دیار قوم ثمود و عاد و لوط اشاره دارد که مردم جزیره العرب با آن ها آشنا بوده اند.). .. قالوا انا مهلکوا اهل هذه القریة... ؛ انا منزلون علی اهل هذه القریة رجزا من السماء... ؛ و لقد ترکنا منها ءایة بینة... وان لوطا لمن المرسلین ؛ اذ نجینـه واهله اجمعین ؛ ثم دمرنا الاخرین ؛ و انکم لتمرون علیهم مصبحین. قالوا انا ارسلنا الی قوم مجرمین ؛ لنرسل علیهم حجارة من طین ؛ و ترکنا فیها ءایة...