ویدئو، هنر (video art)
گونه ای از هنر مدرن که در آن از دستگاه های ویدئو و تلویزیون استفاده می شود و بیشتر یک وسیلۀ هنری است تا شیوه ای هنری. این دستگاه (یا وسیله) به صورت های گوناگون، مثلاً در هنر چید مان یا هنر اجرا، به کار می رود. از این رو هنر ویدئو اغلب با دیگر اشکال بیانی پیشتاز، وجوه مشترک پیدا می کند. وولف فوستل (۱۹۳۲ـ )، هنرمند آلمانی، در ۱۹۵۹ در جفت وجورکاریهای سه بعدی اش، از دستگاه های تلویزیون استفاده کرد؛ ولی نام جون پایک (۱۹۳۲) را اغلب مبدع آن می دانند، هنرمندی کره ای که موسیقی خوانده، اما در زمینۀ مجسمه سازی و هنر اجرا نیز کار کرده است. در ۱۹۶۴ به نیویورک رفت و سال بعد یک دوربین ویدئو خرید که در آن زمان هنوز وسیله ای نوظهور بود. هنر پایک معمولاً سرگرم کننده است؛ در اثر مشهوری از او با نام سینه بند برای پیکرۀ زنده (۱۹۶۹) زنی که ویولن سل می نوازد در جای سینه بندش دو صفحۀ کوچک تلویزیون دارد. آثارِ دیگر نمایندگان هنر ویدئو جدی ترند؛ ازجمله دعای بی وقفه (۱۹۹۲)، اثر هنرمند امریکایی بیل ویولا (۱۹۵۱ـ )، زنجیرۀ دوازده ساعته ای از تصاویر که خودش آن را «چرخه ای از حیات فرد و عالم» می خواند. این زمره آثار را بسیاری از منتقدان، ملال آور و متظاهرانه می دانند؛ ولی هنر ویدئو در حیطۀ هنر پیشتاز بسیار تأثیر گذاشت. در سال های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ جایزۀ ترنر، مشهورترین جایزۀ هنری انگلستان، به دو نمایندۀ هنر ویدئو اهدا شد: نخست داگلاس گوردون (۱۹۶۷ـ ) و سپس گیلیان ورینگ (۱۹۶۳ـ ).
گونه ای از هنر مدرن که در آن از دستگاه های ویدئو و تلویزیون استفاده می شود و بیشتر یک وسیلۀ هنری است تا شیوه ای هنری. این دستگاه (یا وسیله) به صورت های گوناگون، مثلاً در هنر چید مان یا هنر اجرا، به کار می رود. از این رو هنر ویدئو اغلب با دیگر اشکال بیانی پیشتاز، وجوه مشترک پیدا می کند. وولف فوستل (۱۹۳۲ـ )، هنرمند آلمانی، در ۱۹۵۹ در جفت وجورکاریهای سه بعدی اش، از دستگاه های تلویزیون استفاده کرد؛ ولی نام جون پایک (۱۹۳۲) را اغلب مبدع آن می دانند، هنرمندی کره ای که موسیقی خوانده، اما در زمینۀ مجسمه سازی و هنر اجرا نیز کار کرده است. در ۱۹۶۴ به نیویورک رفت و سال بعد یک دوربین ویدئو خرید که در آن زمان هنوز وسیله ای نوظهور بود. هنر پایک معمولاً سرگرم کننده است؛ در اثر مشهوری از او با نام سینه بند برای پیکرۀ زنده (۱۹۶۹) زنی که ویولن سل می نوازد در جای سینه بندش دو صفحۀ کوچک تلویزیون دارد. آثارِ دیگر نمایندگان هنر ویدئو جدی ترند؛ ازجمله دعای بی وقفه (۱۹۹۲)، اثر هنرمند امریکایی بیل ویولا (۱۹۵۱ـ )، زنجیرۀ دوازده ساعته ای از تصاویر که خودش آن را «چرخه ای از حیات فرد و عالم» می خواند. این زمره آثار را بسیاری از منتقدان، ملال آور و متظاهرانه می دانند؛ ولی هنر ویدئو در حیطۀ هنر پیشتاز بسیار تأثیر گذاشت. در سال های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ جایزۀ ترنر، مشهورترین جایزۀ هنری انگلستان، به دو نمایندۀ هنر ویدئو اهدا شد: نخست داگلاس گوردون (۱۹۶۷ـ ) و سپس گیلیان ورینگ (۱۹۶۳ـ ).
wikijoo: ویدیو،_هنر