ویدانته ادویته

ویدانته ادویته ( به سانسکریت: अद्वैत वेदान्त به معنای " نادوگانگی " ) از مکاتب فلسفی هندو است و در اصل با نام پروساوادا شناخته می شود، [ ۱] آدویتا یکی از سیستم های معنوی در سنت هندی است[ ۲] و به این ایده اشاره دارد که خویشتن حقیقی انسان که به آن آتمان می گویند از برهمن جدا نیست بلکه آتمان ( یعنی خویشتن واقعی آدمی ) ، در واقع همان برهمن، والاترین واقعیت متافیزیکال هستی است. آدویتا قدیمی ترین زیر شاخهٔ مکتب ودانتا است و ریشه های آن به هزارهٔ یکم پیش از میلاد باز می گردد.
پیروان این مکتب که آدوایتین، آدویتا ودانتین و یا مایاودین خوانده می شوند، [ ۳] دنیای برساخته ذهن که توسط عقل و حواس پنج گانه بر ما پدیدار می گردد را توهّم می دانند و از طریق شناساییِ این توهّم به دنبال دستیابی به رهاییِ معنوی و کسب خِرَد ( که به آن ویدیا vidyā گفته می شود ) [ ۴] هستند، این خِرَد عبارت است از اینکه فرد قادر شود خویشتن حقیقیِ خودش را به عنوان آتمان، و آتمان و برهمان تشخیص دهد. [ ۵] [ ۶] [ ۷]
آدویتا ودانته بر حیواموکتا تاکید دارد، ایده ای که موکشه ( رهایی، آزادی ) در این زندگی قابل دستیابی است. این ایده در مقابل دیگر مکاتب فکریِ هند است که بر موکشه بعد از مرگ تأکید دارند. این مکتب از مفاهیمی چون برهمن، مایا، آویدیا ( جهل ) ، مدیتیشن و دیگر مفاهیمی استفاده می کند که در سنّت های مذهبیِ هندوئیسم هم رایج است اما آنها را در تفسیر خاص خود جهت تئوریِ رستگاریَش به کار می گیرد. بسیاری از محقّقان آن را شکلی از توحید و فلسفه ای معتقد به وحدت وجود می نامند[ ۸] [ ۹] .
جادگورو سرینگیر شارادا پیتام؛ و سوامی شیواناندا ساراسواتی ( 1887 - 1963 ) ، چین مایاناندا ( 1916 - 1993 ) ، دایاناندا ساراسواتی ( آرشا ویدایا ) ( 1930 - 2015 ) برخی از آموزگاران معاصر ادویته می باشند[ ۱۰]