ویتیگ گیورگ

ویتیگ، گِئورگ (۱۸۹۷ـ۱۹۸۷)(Wittig, Georg)
ویتیگ، گِئورگ
شیمی دان آلمانی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۷۹ را به سبب عرضۀ روش سنتز اولفین ها (آلکن ها) از ترکیبات کربونیل به دست آورد. این واکنش را غالباً سنتز ویتیگ می نامند. در برلین زاده شد و در کاسل و ماربورگ درس خواند. از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۴، در فرایبورگ و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۵۶، در توبینگن و از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۷، در هایدلبرگ استاد بود. در واکنش ویتیگ، که برای اولین بار آن را در ۱۹۵۴ تبیین کرد، یک ترکیب کربونیل (آلدهید یا کتون) با یک ترکیب فسفردار آلی (آلکیلیدین تری فنیل فسفران، (C۶H۵)۳ P=CR۲ واکنش می کند که در آن، R اتم هیدروژن یا رادیکال آلی است. گروه آلکیلیدین(=CR۲) در این معرف با اتم اکسیژن در گروه کربونیلوارد واکنش می شود و هیدروکربنی با پیوند دوگانه، به صورت اُلفین (الکن)، تشکیل می دهد. در حالت کلی:(C۶H۵)۳ P=CR۲ + R۲CO →(C۶H۵)۳ PO + R۲C=CR۲
این واکنش عمدتاً برای سنتزهای آلی، ازجمله ساخت اسکوالن، پیش ماده سنتزی کلسترول، و ویتامین د۳ استفاده می کنند.