ویارانه

(ویار: میل و هوس یا احساس اشمئزاز زن آبستن به غذایی که بوی آن به مشامش خورده است.) رسمِ فرستادنِ خوراکی به خانۀ زن آبستن، از طرف اقوام، به ویژه خانوادۀ زن. انواع خوراک پخته و سبزی های خوردنی یا ترشی و مانند آن ها را نوکر یا غلام بچۀ خانه به همراهِ کلفتی گیس سفید و بسیار فهم به خانۀ زن آبستن می بردند. پیرزن به شتاب رو در روی زن آبستن درپوش غذاها را برمی داشت و بی درنگ به خانه بازمی گشت، خانوادۀ داماد نیز به عوض در ظرف مقداری گل و شیرینی و سکه می نهادند و بازپس می فرستادند. ازجمله غذاهایی که به ویارانه فرستاده می شد: دلمۀ برگِ مو در بهار؛ کاهو و سرکه و گلپر؛ آش رشته، به ویژه هنگام ظهر؛ آش سماق و کوفته برنجی، به ویژه وقت حمام رفتن زن آبستن؛ کباب تنوری؛ چغارتمه؛ سیرابی گاو.