وکعاء

لغت نامه دهخدا

وکعاء. [ وَ ] ( ع ص )مؤنث اوکع. زنی که انگشت ابهام پایش بر سبابه برنشسته باشد. || زن دراز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || زن فرومایه گول. || زن دردگین. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس