وویجر ۲

وُویجر ۲ ( به انگلیسی: Voyager 2 ) یک کاوشگر فضایی بی سرنشین میان سیاره ای است که در ۲۰ اوت ۱۹۷۷ در قالب برنامهٔ وویجر برای مطالعهٔ سیاره های خارجی منظومهٔ شمسی و همچنین فضای میان سیاره ای توسط ناسا به فضا پرتاب شده است. این کاوشگر ۷۲۲ کیلوگرمی تا تاریخ ۲۸ فوریه ۲۰۲۴ به مدت ۴۶  سال، ۶  ماه و ۸  روز در مأموریت بوده و همچنان به ارسال پیام ادامه می دهد. گرچه وویجر ۲ شانزده روز پیش از وویجر ۱ به فضا پرتاب شد، اما به دلیل داشتن مسیر متفاوت ( که در نهایت پرواز کناری اورانوس - نپتون را ممکن می ساخت ) توسط همتای خود وویجر ۱ پشت سر گذاشته می شد. وویجر ۲ با فاصلهٔ ۱۰۲/۷ واحد نجومی از خورشید ( ۳٬۱۵۰ میلیون کیلومتر ) در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳ به همراه ، پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱ از دورترین ساخته های دست بشر در فضا محسوب می شود. [ ۴] وویجر ۲ بخشی از برنامهٔ وویجر بود که به همراه فضاپیمای خواهرش وویجر ۱ اجرا شد؛ که مأموریتش بررسی و مکان یابی مرزهای منظومهٔ شمسی شامل کمربند کویپر، هلیوسفر و فضای میان ستاره ای است. این فضاپیما نخستین فضاناوی بود که از سیاره های غول یخی؛ اورانوس و نپتون، دیدار کناری کرد. وویجر ۲ در ۲۹ ژوئن ۱۹۷۹ به برجیس رسید و نیز در ۲۶ اوت ۱۹۸۱ از کنار کیوان و در ۲۶ ژانویه ۱۹۸۶ از کنار اورانوس گذر کرد. [ ۵]
وُویجر ۲ در فاصلهٔ ۱۱۹ یکای نجومی ( ۱٫۷۸×۱۰۱۰ کیلومتر ) از خورشید، تا اواخر سال ۲۰۱۸، ۱۵٫۳۴۱ متر بر ثانیه ( ۵۵٫۲۳ کیلومتر بر ساعت ) [ ۶] با سرعت ۱۵٫۳۴۱ متر بر ثانیه ( ۵۵٬۲۳۰ کیلومتر در ساعت ) نسبت به خورشید، در حرکت است. با این سرعت برداری، وُویجر ۲ چهارمین از پنج فضاپیمایی است که برای رسیدن به سرعت گریز؛ که امکان ترک سیستم خورشیدی را به آن ها می دهد، برخوردار بوده اند. در دسامبر ۲۰۱۸ پروب رسماً گزارش داد که کاوشگر وُویجر ۲ هلیوسفر را بسوی فضای بین ستاره ای در تاریخ ۵ نوامبر ۲۰۱۸[ ۷] [ ۸] ترک کرده و نخستین اندازه گیری مستقیم چگالی و دمای پلاسمای بین ستاره ای را گزارش کرده است. [ ۹] محققان دانشگاه آیووا گزارش دادند که فضاپیمای ویجر ۲ وارد فضای میان ستاره ای شد، این منطقه یعنی فضای خارج از مرز حباب شکل تولید شده توسط بادهای خورشیدی. بدین ترتیب وویجر ۲ به دنبال خروج ویجر ۱ در سال ۲۰۱۲، به دومین شیء ساخته شده توسط انسان تبدیل می شود که از تأثیرات خورشید ما خارج می شود. [ ۱۰]