وولکین

وولکین ( به انگلیسی: Vulcain ) موتورهای موشک مرحلهٔ اول آرین ۵، مورد استفادهٔ سازمان فضایی اروپا هستند. از این نوع موتور دو مدل ساخته شده اند که به وولکین ۱ و وولکین ۲ معروف هستند. این موتورها با سوخت سرد ( هیدروژن و اکسیژن مایع ) کار می کنند.
وولکین ۱ یا وولکین با نام تجاری ( HM - 60 ) اولین موتور اصلی مورد استفاده در موشک مرحله اول راکت آرین ۵ بود. این موتورها به تعداد ۵۶ عدد در آستریوم ساخته شدند. ساخت و توسعهٔ آن ها تا اواسط سال ۲۰۰۹ ادامه داشت. آسترویم مسئول طراحی و ساخت اتاقک رانش بود، که از بخش های زیر تشکیل می شد، بست اتصال ساخت ام تی آیرواسپیس، سر تزریق کننده، اتاقک احتراق ( با خنک کنندهٔ تجدیدپذیر ) ، نازل ( که با مقدار اضافی سوخت خنک می شود ساخت ولوو ) .
وولکین در آرایش های جی، جی+ و جی اس[ توضیح ۱] آرین ۵ مورد استفاده قرار گرفت. مهم ترین پرتاب هایی که از این موتور بهره گرفت، ارسال فضاپیمای ایکس ام ام - نیوتن ( رصدخانهٔ پرتوهای ایکس ) در ۱۰ دسامبر ۱۹۹۹ و ارسال فضاپیمای روزتا در ۲ فوریه ۲۰۰۴، که بعد از خارج شدن از مدار زمین با ستارهٔ دنباله دار ۶۷پی برای جمع آوری اطلاعات برخورد کرد. [ ۱]
وولکین ۲، نسخهٔ بعدی موتور وولکین بود، که برای تقویت و همچنین رفع ایرادهای موجود در وولکین ۱ ساخته شد. ساختار ووکلین ۲ همانند وولکین ۱ بود. همچنین از شرکت های یکسان برای ساخت قسمت های مختلف آن کمک گرفته شد. وولکین ۲ از یک طراحی جدید برای سیستم تزریق کننده بهره می برد. همچنین فشار اتاقک احتراق افزایش یافته و نازل آن تغییراتی نسبت به وولکین ۱ داشت. این تغییرات باعث می شود، که وولکین ۲ نسبت به نسخه های قبلی خود ۳۰٪ قدرت بیشتری داشته باشد. این مورد و نسخهٔ تقویت شده موتور HM - 7 در مرحلهٔ بالایی راکت، باعث امکان جابه جای تا ۶ تن بار برای آرین ۵ اولیه و ۱۰ تن بار برای آرین ای سی ای است.
اولین پرواز وولکین ۲ در فوریه ۲۰۰۵، برای پرتاب ۱۶۴ آرین ۵ انجام گرفت. مهم ترین پرواز استفاده کننده از وولکین ۲، ارسال ای تی وی ژول ورن در سال ۲۰۰۸ به فضا بود. [ ۲]
جدول زیر مقایسه ای بر وولکین ۱ و وولکین ۲ است. [ ۳]
↑ آرایش های مورد استفاده که با نام های جی، جی+ و جی اس مشخص شده اند مربوط به مدارهای مختلف زمین هستند:
• جی: مدار پایینی زمین لئو
• جی+: مدارهای بالاتر از لئو
• جی اس: مدار ژئواستاسیونر یا زمین ایست ور.