نمایشگاه موسیقی و هنر وودستاک ( در انگلیسی: Woodstock ) ( یا ووداستاک، فستیوال ووداستاک ) یک فستیوال موسیقی بود با نام ثبت شدهٔ «یک نمایشگاه: سه روزِ صلح و موسیقی». محل برگزاری آن، مزرعهٔ ۴/۲ کیلومترمربعی آقای Max Yasgur در Catskills نزدیک دریاچهٔ سفید در شهر بتهل نیویورک و تاریخ برگزاری آن از ۱۵ تا ۱۸ اوت ۱۹۶۹ بود. بتهل در بخش سالیوان، در ۶۹ کیلومتری جنوب غربی شهر ووداستاکِ نیویورک و در مرز بخش اویستر قرار دارد.
با وجود بارش های پراکنده در آخر هفته، ۳۲ اجرا در فضای آزاد برای ۴۰۰۰۰۰ تماشاچی روی صحنه رفت. [ ۱] بسیاری ووداستاک را یکی از نقاط عطف موسیقی عامه می دانند. مجلهٔ رولینگ استون آن را جزو یکی از ۵۰ نقطهٔ عطف تاریخ راک اندرول ثبت کرده است. [ ۲] این رویداد در فیلم مستند ووداستاک ساختهٔ ۱۹۷۰ به همراه آلبوم موسیقی متن آن و آهنگ «وودستاک» توسط جونی میچل در مدح این رویداد به تصویر کشیده شده است.
ووداستاک در نخست حاصل تلاش Michael Lang ، جان رابرتس ، Joel Rosenman و Artie Kornfeld بود. هزینه ها توسط رابرتز و رزمن تقبل شد. لنگ در حیطهٔ برگزاری تجربه داشت و پیش از آن بزرگ ترین فستیوال ساحل شرقی را در آن زمان با نام فستیوال پاپ میامی به مدت دو روز سازمان دهی کرده بود که تقریباً ۱۰۰۰۰۰ نفر در آن شرکت کرده بودند. روبرتز و روزنمن آگهی زیر را در نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال با نام شرکت چلنج اینترنشنال منتشر کردند: «نیروی جوان با سرمایهٔ نامحدود در جستجوی فرصت های سرمایه گذاری جذاب و قانونی و پیشنهادهای تجاری»[ ۳] لنگ و کورنفیلد آگهی را دیدند و این چهار مرد برای بررسی و امکان سنجی ایجاد یک استودیوی ضبط در ووداستاک جلسه ای گذاشتند که در آن، این ایده به برگزاری یک فستیوال موسیقی و هنر در فضای آزاد تغییر پیدا کرد. این ایده در همان ابتدا نیز ابعاد کوچکی داشت و شامل دعوت از خواننده هایی که در منطقهٔ ووداستاک زندگی می کردند ( از جمله باب دیلن و The Band ) می شد. مسئله از دیدگاه هر یک از این چهار نفر متفاوت بود: روبرتز مرد منظمی بود و می دانست برای این که رویداد موفقیت آمیز باشد به چه چیزهایی نیاز است، در حالی که لنگ معتقد بود ووداستاک راهی جدید و راحت برای پیوند دادن مردان تجارت به یکدیگر است. تردیدهایی نیز در مورد رویداد وجود داشت از جمله این که رابرتز می خواست ضررهایی که کرده بود را جمع کند، پریز را بکشد و پول بیشتری را به پروژه تزریق نکند. [ ۳] در آوریل ۱۹۶۹، سوپراستارهای تازه کار Creedence Clearwater Revival اولین گروهی بودند که برای اجرا در ووداستاک در ازای ۱۰۰۰۰ دلار قرارداد امضا کردند. پیش از آن ها، گروه برگزاری برای جلب توجه چهره های پرآوازه مشکل داشت، اما درامر گروه Creedence بعد گفت: «به محض امضای قرارداد توسط Creedence، ناگهان سروکلهٔ بقیه پیدا شد و گروه های بزرگ تر هم پیوستند. » اجرای آن ها ( به اصرار John Fogerty از اعضای گروه Creedence ) به ساعت ۳ صبح موکول شد و با آن که در فیلم ووداستاک به این موضوع اشاره نشده است، اعضای این گروه با تجربه های تلخی در فستیوال مشهور مواجه شدند. [ ۴] ووداستاک قرار بود یک مشارکت سودآور باشد و نام حرفه ای آن «پیمانکاری ووداستاک» بود. بعد از این که معلوم شد این رویداد توجه صدها هزار تن تماشاچی بیشتر از آنچه برگزارکنندگان انتظار آن را داشتند به خود جلب کرده است، به یک «کنسرت رایگان» تبدیل شد. بلیت کنسرت سه روزه ۱۸ دلار در صورت پیش خرید و ۲۴ دلار جلوی درب ( معادل ۱۳۰ دلار و ۱۵۰ دلار در سال ۲۰۱۳ ) قیمت داشت. [ ۵] فروش بلیت تنها در فروشگاه های موسیقی منطقهٔ نیویورک یا از طریق پست و ادارهٔ پست ایستگاه رادیوسیتی در میدتاون منهتن میسر بود. حدود ۱۸۶۰۰۰ بلیت پیش فروش شد و برگزارکنندگان انتظار حضور ۲۰۰۰۰ تماشاچی را داشتند. [ ۶]
با وجود بارش های پراکنده در آخر هفته، ۳۲ اجرا در فضای آزاد برای ۴۰۰۰۰۰ تماشاچی روی صحنه رفت. [ ۱] بسیاری ووداستاک را یکی از نقاط عطف موسیقی عامه می دانند. مجلهٔ رولینگ استون آن را جزو یکی از ۵۰ نقطهٔ عطف تاریخ راک اندرول ثبت کرده است. [ ۲] این رویداد در فیلم مستند ووداستاک ساختهٔ ۱۹۷۰ به همراه آلبوم موسیقی متن آن و آهنگ «وودستاک» توسط جونی میچل در مدح این رویداد به تصویر کشیده شده است.
ووداستاک در نخست حاصل تلاش Michael Lang ، جان رابرتس ، Joel Rosenman و Artie Kornfeld بود. هزینه ها توسط رابرتز و رزمن تقبل شد. لنگ در حیطهٔ برگزاری تجربه داشت و پیش از آن بزرگ ترین فستیوال ساحل شرقی را در آن زمان با نام فستیوال پاپ میامی به مدت دو روز سازمان دهی کرده بود که تقریباً ۱۰۰۰۰۰ نفر در آن شرکت کرده بودند. روبرتز و روزنمن آگهی زیر را در نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال با نام شرکت چلنج اینترنشنال منتشر کردند: «نیروی جوان با سرمایهٔ نامحدود در جستجوی فرصت های سرمایه گذاری جذاب و قانونی و پیشنهادهای تجاری»[ ۳] لنگ و کورنفیلد آگهی را دیدند و این چهار مرد برای بررسی و امکان سنجی ایجاد یک استودیوی ضبط در ووداستاک جلسه ای گذاشتند که در آن، این ایده به برگزاری یک فستیوال موسیقی و هنر در فضای آزاد تغییر پیدا کرد. این ایده در همان ابتدا نیز ابعاد کوچکی داشت و شامل دعوت از خواننده هایی که در منطقهٔ ووداستاک زندگی می کردند ( از جمله باب دیلن و The Band ) می شد. مسئله از دیدگاه هر یک از این چهار نفر متفاوت بود: روبرتز مرد منظمی بود و می دانست برای این که رویداد موفقیت آمیز باشد به چه چیزهایی نیاز است، در حالی که لنگ معتقد بود ووداستاک راهی جدید و راحت برای پیوند دادن مردان تجارت به یکدیگر است. تردیدهایی نیز در مورد رویداد وجود داشت از جمله این که رابرتز می خواست ضررهایی که کرده بود را جمع کند، پریز را بکشد و پول بیشتری را به پروژه تزریق نکند. [ ۳] در آوریل ۱۹۶۹، سوپراستارهای تازه کار Creedence Clearwater Revival اولین گروهی بودند که برای اجرا در ووداستاک در ازای ۱۰۰۰۰ دلار قرارداد امضا کردند. پیش از آن ها، گروه برگزاری برای جلب توجه چهره های پرآوازه مشکل داشت، اما درامر گروه Creedence بعد گفت: «به محض امضای قرارداد توسط Creedence، ناگهان سروکلهٔ بقیه پیدا شد و گروه های بزرگ تر هم پیوستند. » اجرای آن ها ( به اصرار John Fogerty از اعضای گروه Creedence ) به ساعت ۳ صبح موکول شد و با آن که در فیلم ووداستاک به این موضوع اشاره نشده است، اعضای این گروه با تجربه های تلخی در فستیوال مشهور مواجه شدند. [ ۴] ووداستاک قرار بود یک مشارکت سودآور باشد و نام حرفه ای آن «پیمانکاری ووداستاک» بود. بعد از این که معلوم شد این رویداد توجه صدها هزار تن تماشاچی بیشتر از آنچه برگزارکنندگان انتظار آن را داشتند به خود جلب کرده است، به یک «کنسرت رایگان» تبدیل شد. بلیت کنسرت سه روزه ۱۸ دلار در صورت پیش خرید و ۲۴ دلار جلوی درب ( معادل ۱۳۰ دلار و ۱۵۰ دلار در سال ۲۰۱۳ ) قیمت داشت. [ ۵] فروش بلیت تنها در فروشگاه های موسیقی منطقهٔ نیویورک یا از طریق پست و ادارهٔ پست ایستگاه رادیوسیتی در میدتاون منهتن میسر بود. حدود ۱۸۶۰۰۰ بلیت پیش فروش شد و برگزارکنندگان انتظار حضور ۲۰۰۰۰ تماشاچی را داشتند. [ ۶]
wiki: وودستاک
وودستاک (فیلم). وودستاک ( انگلیسی: Woodstock ) فیلمی در ژانر مستند به کارگردانی مایکل ودلی و تدوین تلما شونمیکر و مارتین اسکورسیزی است که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد.
• جوآن بائز
• هو
• جو کاکر
• کرازبی، استیلز، نش اند یانگ
• جان سباستین
• کارلوس سانتانا
• جیمی هندریکس
• جفرسن ایرپلین
• جنیس جاپلین
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• جوآن بائز
• هو
• جو کاکر
• کرازبی، استیلز، نش اند یانگ
• جان سباستین
• کارلوس سانتانا
• جیمی هندریکس
• جفرسن ایرپلین
• جنیس جاپلین
wiki: وودستاک (فیلم)