ووت اف - ۸ کروسیدر ( به انگلیسی: Vought F - 8 Crusader ) ( در ابتدا اف۸یو ) یک جنگنده فراصوت برتری هوایی تک باله تک موتوره تک سرنشین ناوپایه بود[ ۱] که توسط شرکت هواپیماسازی آمریکایی ووت برای نیروی دریایی ایالات متحده و سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده این کشور به عنوان جایگزین اف۷یو کاتلس ساخته شد.
نخستین پیش نمونه اف - ۸ در فوریه ۱۹۵۵ آماده پرواز گردید و آخرین جنگنده آمریکایی نام گرفت که مسلسل سلاح اصلی آن محسوب می شد. [ ۲]
آر اف - ۸ نمونه شناسایی این جنگنده بود که مدت طولانی در ایالات متحده خدمت نمود. آر اف - ۸ با عکسبرداری ارتفاع پایین در بحران موشکی کوبا نقش اساسی داشت. واحدهای ذخیره نیروی دریایی تا سال ۱۹۸۷ آر اف - ۸ را در خدمت داشتند.
در سپتامبر ۱۹۵۲ نیروی دریایی آمریکا برای یک جنگندهٔ جدید اعلام نیاز کرد. قرار بود سرعت این جنگنده به ۱٫۲ ماخ برسد و ارتفاع پرواز آن به ۳۰۰۰۰ پا ( ۹۱۴۴ متر ) و سرعت افزایش ارتفاع آن به ۱۲۷ متر در ثانیه برسد. همچنین سرعت فرود آن نیز بیشتر از ۱۶۰ کیلومتر در ساعت نباشد. [ ۳] تجربهٔ جنگ کره نشان داده بود که تیربار ۱۲٫۷ میلی متری دیگر نمی توانست بسنده باشد و جنگندهٔ جدید می بایست مجهز به تیربار ۲۰ میلی متری گردد. در پاسخ به این اعلام نیاز تیم ووت به رهبری جان راسل کلارک طرح وی - ۳۸۳ را ارائه نمود. برخلاف معمول بال های این هواپیما در بالای بدنه قرار داشت که در نتیجه ارابهٔ فرود کوچک و سبکی داشت که زیر بدنه جای می گرفت. نوآورانه ترین جنبهٔ این طرح بال با زاویهٔ برخورد متحرک بود که هنگام فرود و برخاست ۷ درجه از بدنه فاصله می گرفت. [ ۲] [ ۳] موتور آن توربوجت پرات اند ویتنی جی۵۷ بود. سلاح آن همانگونه که نیروی دریایی تعیین کرده بود تیربار ۲۰ میلی متری بود. [ ۲] این هواپیما همچنین دارای دو موشک هوابه هوای هدایت شوندهٔ ایم - ۹ سایدوایندر و ۳۲ موشک غیرهدایت شوندهٔ ام کی۴/ام کی۴۰ مایتی ماوس بود. [ ۳] ووت همچنین طرحی برای ورژن شناسایی تاکتیکی این هواپیما ارائه داد که وی - ۳۸۲ نام داشت.
رقبای اصلی طرح ووت، گرومن اف - ۱۱ تایگر، مک دانل اف۳ایچ دمون دو موتوره ( که بعداً تبدیل به مک دانل داگلاس اف - ۴ فانتوم ۲ شد ) و نورث امریکن اف - ۱۰۰ سوپرسیبر بودند.
در ماه مه ۱۹۵۳ شرکت ووت برنده اعلام شد. ووت سفارش سه فروند ایکس اف۸یو - ۱ را دریافت نمود. پس از اتخاذ سیستم نامگذاری واحد در سپتامبر ۱۹۶۲ نام اف۸یو به اف - ۸ تغییر پیدا کرد ) . نخستین پیش نمونه در ۲۵ مارس ۱۹۵۵ با خلبانی جان کنراد پرواز کرد. این پیش نمونه توانست در نخستین پرواز از سرعت صوت فراتر رود. [ ۲] مراحل ساخت این هواپیما آن قدر بدون مشکل بود که پیش نمونه دوم نیز در همان روز یعنی ۳۰ سپتامبر ۱۹۵۵ پرواز نمود. در آوریل ۱۹۵۶ اف۸یو - ۱ نخستین پرواز خود را از روی ناوهواپیمابر یواس اس فورستال انجام داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین پیش نمونه اف - ۸ در فوریه ۱۹۵۵ آماده پرواز گردید و آخرین جنگنده آمریکایی نام گرفت که مسلسل سلاح اصلی آن محسوب می شد. [ ۲]
آر اف - ۸ نمونه شناسایی این جنگنده بود که مدت طولانی در ایالات متحده خدمت نمود. آر اف - ۸ با عکسبرداری ارتفاع پایین در بحران موشکی کوبا نقش اساسی داشت. واحدهای ذخیره نیروی دریایی تا سال ۱۹۸۷ آر اف - ۸ را در خدمت داشتند.
در سپتامبر ۱۹۵۲ نیروی دریایی آمریکا برای یک جنگندهٔ جدید اعلام نیاز کرد. قرار بود سرعت این جنگنده به ۱٫۲ ماخ برسد و ارتفاع پرواز آن به ۳۰۰۰۰ پا ( ۹۱۴۴ متر ) و سرعت افزایش ارتفاع آن به ۱۲۷ متر در ثانیه برسد. همچنین سرعت فرود آن نیز بیشتر از ۱۶۰ کیلومتر در ساعت نباشد. [ ۳] تجربهٔ جنگ کره نشان داده بود که تیربار ۱۲٫۷ میلی متری دیگر نمی توانست بسنده باشد و جنگندهٔ جدید می بایست مجهز به تیربار ۲۰ میلی متری گردد. در پاسخ به این اعلام نیاز تیم ووت به رهبری جان راسل کلارک طرح وی - ۳۸۳ را ارائه نمود. برخلاف معمول بال های این هواپیما در بالای بدنه قرار داشت که در نتیجه ارابهٔ فرود کوچک و سبکی داشت که زیر بدنه جای می گرفت. نوآورانه ترین جنبهٔ این طرح بال با زاویهٔ برخورد متحرک بود که هنگام فرود و برخاست ۷ درجه از بدنه فاصله می گرفت. [ ۲] [ ۳] موتور آن توربوجت پرات اند ویتنی جی۵۷ بود. سلاح آن همانگونه که نیروی دریایی تعیین کرده بود تیربار ۲۰ میلی متری بود. [ ۲] این هواپیما همچنین دارای دو موشک هوابه هوای هدایت شوندهٔ ایم - ۹ سایدوایندر و ۳۲ موشک غیرهدایت شوندهٔ ام کی۴/ام کی۴۰ مایتی ماوس بود. [ ۳] ووت همچنین طرحی برای ورژن شناسایی تاکتیکی این هواپیما ارائه داد که وی - ۳۸۲ نام داشت.
رقبای اصلی طرح ووت، گرومن اف - ۱۱ تایگر، مک دانل اف۳ایچ دمون دو موتوره ( که بعداً تبدیل به مک دانل داگلاس اف - ۴ فانتوم ۲ شد ) و نورث امریکن اف - ۱۰۰ سوپرسیبر بودند.
در ماه مه ۱۹۵۳ شرکت ووت برنده اعلام شد. ووت سفارش سه فروند ایکس اف۸یو - ۱ را دریافت نمود. پس از اتخاذ سیستم نامگذاری واحد در سپتامبر ۱۹۶۲ نام اف۸یو به اف - ۸ تغییر پیدا کرد ) . نخستین پیش نمونه در ۲۵ مارس ۱۹۵۵ با خلبانی جان کنراد پرواز کرد. این پیش نمونه توانست در نخستین پرواز از سرعت صوت فراتر رود. [ ۲] مراحل ساخت این هواپیما آن قدر بدون مشکل بود که پیش نمونه دوم نیز در همان روز یعنی ۳۰ سپتامبر ۱۹۵۵ پرواز نمود. در آوریل ۱۹۵۶ اف۸یو - ۱ نخستین پرواز خود را از روی ناوهواپیمابر یواس اس فورستال انجام داد.
wiki: ووت اف ۸ کروسیدر