وهف

لغت نامه دهخدا

وهف. [ وَ ] ( ع مص ) وهیف. برگ برآوردن گیاه و سبز شدن و گوالیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || نزدیک شدن. || پیش آمدن و آشکار گردیدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || نزدیک رسیدن و حاصل شدن و آسان گردیدن. || خادم کلیسا گشتن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). قیمی کلیسا کردن. ( تاج المصادر بیهقی ).

وهف. [ وَ ] ( علامت اختصاری ) رمز است «و هذا خلف » را.

پیشنهاد کاربران

بپرس