وهد

لغت نامه دهخدا

وهد. [ وَ ] ( ع اِ ) وهدة. زمین پست و هموار. زمین نشیب. ( مهذب الاسماء ). ج ، وِهاد، وِهدان. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || مغاک در زمین. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || ج ِ وهدة.

فرهنگ فارسی

(اسم ) جمع وهده

پیشنهاد کاربران

بپرس