وناء

لغت نامه دهخدا

وناء. [ وَ] ( ع اِمص ) ماندگی. ( منتهی الارب ). || سستی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به ونی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس