ولیا

لغت نامه دهخدا

ولیا. [ وُل ْ ] ( ع ن تف ) مؤنث اولی. سزاوارتر. ( از منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).، ولی ا. [ وَ لی یُل ْ لاه ] ( ع اِ مرکب ) دوست خدا.

ولی ا. [ وَ لی یُل ْ لاه ] ( اِخ ) لقب علی بن ابی طالب علیه السلام. عنوانی است علی بن ابی طالب ( ع ) را.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی لَا یَجِدْ: نمی یابد ( در عبارت "مَن یَعْمَلْ سُوءًا یُجْزَ بِهِ وَلَا یَجِدْ لَهُ مِن دُونِ ﭐللَّهِ وَلِیّاً وَلَا نَصِیراً "جزمش به دلیل جواب شرط واقع شدن برا ی جمله قبلی است)
معنی نَّصِیرٍ: همیشه یاری دهنده - بسیار یاری دهنده (در عبارت "خالدین فیها ابدا لا یجدون ولیا و لا نصیرا "فرق بین ولی و نصیر این است که : ولی هر کس عبارت است از کسی که تمامی کارهای او را انجام دهد ، و آن کس خودش به کلی کنار باشد . ولی کلمه نصیر به معنای آن کسی است ...
ریشه کلمه:
ولی (۲۳۱ بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس