وُلْگاگِراد، استان (Volgograd)
(نام سابق: استالینگراد از ۱۹۲۵ تا ۱۹۶۱ و تساریتسین پیش از ۱۹۲۵) ناحیهای در جنوب غربی فدراسیون روسیه، با ۱۱۴,۱۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲,۷۰۴,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۷۴ درصد از جمعیت آن در شهرها زندگی می کنند. مرکز آن نیز ولگاگراد است. صنایع آن عبارت اند از علوم مهندسی، تولید الوار، مواد شیمیایی و غذایی، و استخراج نفت و گاز. نیروی برقابی نیز تولید می کند. گندم، آفتابگردان و انواع سبزی در آن کشت می شود و پرورش گاو و گوسفند رواج دارد. رودهای ولگا و دون در آن جریان دارند؛ رود ولگا، ارتفاعات ولگا در غرب را از زمین های کم ارتفاع در شرق جدا می کند. این ناحیه عمدتاً استپ خشک است که خشکسالی در آن غیر عادی نیست. نمکزار های وسیعی در اطراف سواحل دریاچۀ التون در شرق و نزدیک مرز قزاقستان وجود دارد. شهرهای منطقه عبارت اند از کامیشین، میخائیلوفکا، و ولژسکی. این منطقه تا زمان انضمام آن به روسیه (۱۵۵۲ـ ۱۵۵۶) تقریباً غیرمسکونی بود. نیروهای آلمانی از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۳ بخش هایی از آن را تصرف کردند.
(نام سابق: استالینگراد از ۱۹۲۵ تا ۱۹۶۱ و تساریتسین پیش از ۱۹۲۵) ناحیهای در جنوب غربی فدراسیون روسیه، با ۱۱۴,۱۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲,۷۰۴,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۷۴ درصد از جمعیت آن در شهرها زندگی می کنند. مرکز آن نیز ولگاگراد است. صنایع آن عبارت اند از علوم مهندسی، تولید الوار، مواد شیمیایی و غذایی، و استخراج نفت و گاز. نیروی برقابی نیز تولید می کند. گندم، آفتابگردان و انواع سبزی در آن کشت می شود و پرورش گاو و گوسفند رواج دارد. رودهای ولگا و دون در آن جریان دارند؛ رود ولگا، ارتفاعات ولگا در غرب را از زمین های کم ارتفاع در شرق جدا می کند. این ناحیه عمدتاً استپ خشک است که خشکسالی در آن غیر عادی نیست. نمکزار های وسیعی در اطراف سواحل دریاچۀ التون در شرق و نزدیک مرز قزاقستان وجود دارد. شهرهای منطقه عبارت اند از کامیشین، میخائیلوفکا، و ولژسکی. این منطقه تا زمان انضمام آن به روسیه (۱۵۵۲ـ ۱۵۵۶) تقریباً غیرمسکونی بود. نیروهای آلمانی از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۳ بخش هایی از آن را تصرف کردند.
wikijoo: ولگاگراد،_استان