وُلْف، ویرجینیا (۱۸۸۲ـ۱۹۴۱)(Woolf, Virginia)
(نام اصلی: (اَدِلاین) ویرجینیا استفان) رمان نویس و منتقد انگلیسی. در رمان هایی نظیر خانم دالووِی (۱۹۲۵)،به سوی فانوس دریایی (۱۹۲۷)، و خیزاب ها (۱۹۳۱) برای انتقال تجربۀ درونی خویش از شیوۀ جریان سیّال ذهن۵ استفاده کرده است. در آثاری مثلِ اتاقی از خود (۱۹۲۹) (غیر داستانی)، اورلاندو (۱۹۲۸)، و سالیان (۱۹۳۷) اهمیّت استقلال اقتصادی زنان و دیگر مبانی طرفداری از حقوق زنان را بررسی می کند. وُلف در نخستین رمان خود با نام سفر دور (۱۹۱۵) نگرانی های زنانی را مطالعه می کند که می خواهند ازدواج کنند و شغل داشته باشند. پس از مرگ پدرش لزلی اِستیون، نویسنده مشهور، همراه با خواهران و برادرانش راهیِ بلومزبری شد و هستۀ مرکزی گروه بلومزبری را در آن جا تشکیل داد. تعدادی رمان، داستان کوتاه، و مقالۀ انتقادی نوشت و آن ها را در نشریۀ خوانندۀ عادی (۱۹۲۵ و ۱۹۳۲) به چاپ رساند. به افسردگی دوره ای مبتلا بود و در ۱۹۴۱ دست به خودکشی زد. ویرجینیا وُلف در ۱۹۱۲ با لئونارد وُلف (۱۸۸۰ـ۱۹۶۹)، که نویسنده بود، ازدواج کرد و در ۱۹۱۷ به اتفاق او انتشارات هوگارت پرس را تأسیس کرد. شب و روز را در ۱۹۱۹ منتشر کرد، ولی نخستین اثر واقعاً شاخص اواتاق جیکوب (۱۹۲۲) بود. وُلف منتقدی چیره دست بود؛ نوشته های دیگر او مشتمل اند بر مقاله های مرگ شاهپرک، لحظه (هر دو ۱۹۴۲)، و زندگی نامۀ راجر فرای (۱۹۴۰). در کتاب اتاقی از خود مشکلات خاصِ یک زن نویسنده را شرح می دهد و در یادداشت های روزانۀ یک نویسنده (۱۹۵۳)، که شوهرش آن را ویرایش کرده بود، شیوه های کاری خود را تا حد زیادی آشکار می سازد. آخرین اثر او رمانبین پرده (۱۹۴۱) است.
(نام اصلی: (اَدِلاین) ویرجینیا استفان) رمان نویس و منتقد انگلیسی. در رمان هایی نظیر خانم دالووِی (۱۹۲۵)،به سوی فانوس دریایی (۱۹۲۷)، و خیزاب ها (۱۹۳۱) برای انتقال تجربۀ درونی خویش از شیوۀ جریان سیّال ذهن۵ استفاده کرده است. در آثاری مثلِ اتاقی از خود (۱۹۲۹) (غیر داستانی)، اورلاندو (۱۹۲۸)، و سالیان (۱۹۳۷) اهمیّت استقلال اقتصادی زنان و دیگر مبانی طرفداری از حقوق زنان را بررسی می کند. وُلف در نخستین رمان خود با نام سفر دور (۱۹۱۵) نگرانی های زنانی را مطالعه می کند که می خواهند ازدواج کنند و شغل داشته باشند. پس از مرگ پدرش لزلی اِستیون، نویسنده مشهور، همراه با خواهران و برادرانش راهیِ بلومزبری شد و هستۀ مرکزی گروه بلومزبری را در آن جا تشکیل داد. تعدادی رمان، داستان کوتاه، و مقالۀ انتقادی نوشت و آن ها را در نشریۀ خوانندۀ عادی (۱۹۲۵ و ۱۹۳۲) به چاپ رساند. به افسردگی دوره ای مبتلا بود و در ۱۹۴۱ دست به خودکشی زد. ویرجینیا وُلف در ۱۹۱۲ با لئونارد وُلف (۱۸۸۰ـ۱۹۶۹)، که نویسنده بود، ازدواج کرد و در ۱۹۱۷ به اتفاق او انتشارات هوگارت پرس را تأسیس کرد. شب و روز را در ۱۹۱۹ منتشر کرد، ولی نخستین اثر واقعاً شاخص اواتاق جیکوب (۱۹۲۲) بود. وُلف منتقدی چیره دست بود؛ نوشته های دیگر او مشتمل اند بر مقاله های مرگ شاهپرک، لحظه (هر دو ۱۹۴۲)، و زندگی نامۀ راجر فرای (۱۹۴۰). در کتاب اتاقی از خود مشکلات خاصِ یک زن نویسنده را شرح می دهد و در یادداشت های روزانۀ یک نویسنده (۱۹۵۳)، که شوهرش آن را ویرایش کرده بود، شیوه های کاری خود را تا حد زیادی آشکار می سازد. آخرین اثر او رمانبین پرده (۱۹۴۱) است.
wikijoo: ولف،_ویرجینیا_(۱۸۸۲ـ۱۹۴۱)