وُلْف، ماکْسیمیلیان (۱۸۶۳ـ۱۹۳۲)(Wolf, Maximilian)
وُلْف، ماکْسیمیلیان
اخترشناس آلمانی. روش های عکاسی جدیدی را برای اخترشناسی رصدی ابداع کرد. او کاشف چند سحابی جدید در درون و بیرون کهکشان راه شیری و بیش از ۲۰۰ سیارک بود. در ۱۸۸۳، دنباله داری را کشف کرد که به نام او نامیده می شود. در هایدلبرگ زاده شد و در آن جا درس خواند. چندی بعد، به تحصیل در رشتۀ اخترشناسیِ ریاضیاتی در استکهلم سوئد پرداخت. بیشتر دوران کاری خود را در هایدلبرگ سپری کرد و در ۱۸۹۳، به مقام استادی رسید. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۹۶، از رصدخانۀ خصوصی کوچکی استفاده می کرد و سپس سرپرست رصدخانۀ جدیدی در کونیشتول، واقع در نزدیکی هایدلبرگ، شد که با پی گیری خودش تأسیس شده بود. ولف برای نخستین بار عکاسی افت زمانی را در اخترشناسی به کار برد. او از این فن برای آشکارسازی سیارک ها استفاده می کرد. در ۱۹۰۳، نخستین سیارک را از گروهی معروف به سیارک های تروا، شماره ۵۸۸، کشف کرد که بعدها آشیل نامیده شد. مدار این سیارک ها دقیقاً با مدار مشتری همگام است. این سیارک ها از لحاظ گرانشی، پیکربندی پایداری را بین مشتری و خورشید تشکیل می دهند. این نوع سامانۀ مثلثی سه جسمی را ژوزف لاگرانژ در دهۀ ۱۷۷۰ پیش بینی و تحلیل کرده بود. ولف مستقل از اخترشناس امریکایی، ادوارد بارنارد، کشف کرد که «تهی جا»های تاریک راه کاهکشان در واقع سحابی هایی اند که به سبب وجود مقدار زیادی غبار به رنگ تیره درآمده اند. او ویژگی های طیفی، و چگونگی توزیع آن ها را نیز بررسی کرد. در ضمن، برای نخستین بار دنباله دار هالی را هنگام نزدیک شدن آن به زمین رصد کرد (۱۹۰۹). از راه کهکشان نیز عکس برداری کرد و چندین سحابی، ازجمله خوشهای شامل ۱۰۸ سحابی کم فروغ در صورت فلکی گیسو، و گروهی دیگر در صورت فلکی سُنبله را کشف کرد. همچنین، ستاره های متغیر، و ستاره ای گذرا را رصد کرد که در ۱۹۲۷، در صورت فلکی عقاب پدیدار شده بود.
وُلْف، ماکْسیمیلیان
اخترشناس آلمانی. روش های عکاسی جدیدی را برای اخترشناسی رصدی ابداع کرد. او کاشف چند سحابی جدید در درون و بیرون کهکشان راه شیری و بیش از ۲۰۰ سیارک بود. در ۱۸۸۳، دنباله داری را کشف کرد که به نام او نامیده می شود. در هایدلبرگ زاده شد و در آن جا درس خواند. چندی بعد، به تحصیل در رشتۀ اخترشناسیِ ریاضیاتی در استکهلم سوئد پرداخت. بیشتر دوران کاری خود را در هایدلبرگ سپری کرد و در ۱۸۹۳، به مقام استادی رسید. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۹۶، از رصدخانۀ خصوصی کوچکی استفاده می کرد و سپس سرپرست رصدخانۀ جدیدی در کونیشتول، واقع در نزدیکی هایدلبرگ، شد که با پی گیری خودش تأسیس شده بود. ولف برای نخستین بار عکاسی افت زمانی را در اخترشناسی به کار برد. او از این فن برای آشکارسازی سیارک ها استفاده می کرد. در ۱۹۰۳، نخستین سیارک را از گروهی معروف به سیارک های تروا، شماره ۵۸۸، کشف کرد که بعدها آشیل نامیده شد. مدار این سیارک ها دقیقاً با مدار مشتری همگام است. این سیارک ها از لحاظ گرانشی، پیکربندی پایداری را بین مشتری و خورشید تشکیل می دهند. این نوع سامانۀ مثلثی سه جسمی را ژوزف لاگرانژ در دهۀ ۱۷۷۰ پیش بینی و تحلیل کرده بود. ولف مستقل از اخترشناس امریکایی، ادوارد بارنارد، کشف کرد که «تهی جا»های تاریک راه کاهکشان در واقع سحابی هایی اند که به سبب وجود مقدار زیادی غبار به رنگ تیره درآمده اند. او ویژگی های طیفی، و چگونگی توزیع آن ها را نیز بررسی کرد. در ضمن، برای نخستین بار دنباله دار هالی را هنگام نزدیک شدن آن به زمین رصد کرد (۱۹۰۹). از راه کهکشان نیز عکس برداری کرد و چندین سحابی، ازجمله خوشهای شامل ۱۰۸ سحابی کم فروغ در صورت فلکی گیسو، و گروهی دیگر در صورت فلکی سُنبله را کشف کرد. همچنین، ستاره های متغیر، و ستاره ای گذرا را رصد کرد که در ۱۹۲۷، در صورت فلکی عقاب پدیدار شده بود.
wikijoo: ولف،_ماکسیمیلیان_(۱۸۶۳ـ۱۹۳۲)