ولسکیان ( به لاتین: Volsci ) قومی ایتالیایی باستان بودند که بیشتر در سدهٔ نخست جمهوری روم ( سال های ۵۰۰ تا ۴۰۰ ق. م ) به عنوان همسایهٔ جنوبی رومیان شناخته می شدند. در آن زمان، آنان در بخش تپه ای و باتلاقیِ جنوب لاتیوم می زیستند و توسط آورونکیان و سامنیتان در جنوب، و هرنیکیان در شرق محدود می شدند، و قلمروشان از نوربا و کورا در شمال تا آنتیوم در جنوب گسترده بود. [ ۱] ایشان تا چند سده دشمنان روم بودند، و قلمروشان در سدهٔ چهارم ق. م. به دست رومیان افتاد و در آن حل شد. نخستین امپراتور روم، آگوستوس، اصل ونسبی ولسکیایی داشت.
استرابون می گوید که ولسکیان دولتی در نزدیکی حوالی جنوب روم تشکیل داده بودند. [ ۲]
ولسکیان به زبان ولسکی سخن می گفتند که از خانوادهٔ زبانی هندواروپایی، شاخهٔ زبان های ایتالی، شاخهٔ زبان های اوسکی - اومبری ( اسکواومبری ) بود و بسیار به زبان های اوسکی و اومبری و، به درجات دورتر، لاتین مرتبط بود. [ ۳]
ولسکیان در شمار خطرناک ترین دشمنان تمدن روم بودند و بارها با اکوئیان متحد شدند، حال آنکه همسایهٔ خودشان، هرنیکیان، از ۴۸۶ ق. م. با روم متحد شدند. [ ۴]
بر طبق گفتهٔ تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم، هفتمین و آخرین پادشاه روم، لوکیوس تارکوئینیوس متکبر، نخستین رومی ای بود که با ولسکیان در جنگ شد و جنگی را آغازید که تا دو سده میان این دو دولت شهر ادامه داشت. [ ۵]
نیائئوس مارکیوس کوریولانوس، جنگجوی احتمالاً افسانه ایِ جمهوری روم، پس از تصرف یکی از شهرهای ولسکیان به نام کوریولی[ یادداشت ۱] ملقب به «کوریولانوس» شد. پلوتارک در کتابش، حیات مردان نامی، ظهور و سقوط این قهرمان رومی را شرح می دهد و شکسپیر نیز در نگارش نمایشنامه اش، کوریولانوس، از آن الهام گرفته است. [ ۶]
اما اگر گزارش تیتوس لیویوس در باب جنگ روم و اتروسکان در زمان لارس پورسنا ( سال ۵۰۸ ق. م ) را صحیح فرض کنیم، ظاهراً روابط میان روم و ولسکیان همیشه هم خصمانه نبوده است، زیرا لیویوس می نویسد که وقتی سپاه اتروسکان به روم نزدیک می شد، سنای روم، با پیش بینی احتمال محاصره ای سخت و طولانی، رسولانی فرستاد تا از دولت ولسکیان گندم بخرند و توده های کم بضاعت روم را سیر کنند. [ ۷]
• کامیلا، زن جنگجویی است که در انئید ویرژیل آمده است ( همانند آمازون ها در اسطوره شناسی یونان ) ؛
• آتیوس تولیوس.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاسترابون می گوید که ولسکیان دولتی در نزدیکی حوالی جنوب روم تشکیل داده بودند. [ ۲]
ولسکیان به زبان ولسکی سخن می گفتند که از خانوادهٔ زبانی هندواروپایی، شاخهٔ زبان های ایتالی، شاخهٔ زبان های اوسکی - اومبری ( اسکواومبری ) بود و بسیار به زبان های اوسکی و اومبری و، به درجات دورتر، لاتین مرتبط بود. [ ۳]
ولسکیان در شمار خطرناک ترین دشمنان تمدن روم بودند و بارها با اکوئیان متحد شدند، حال آنکه همسایهٔ خودشان، هرنیکیان، از ۴۸۶ ق. م. با روم متحد شدند. [ ۴]
بر طبق گفتهٔ تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم، هفتمین و آخرین پادشاه روم، لوکیوس تارکوئینیوس متکبر، نخستین رومی ای بود که با ولسکیان در جنگ شد و جنگی را آغازید که تا دو سده میان این دو دولت شهر ادامه داشت. [ ۵]
نیائئوس مارکیوس کوریولانوس، جنگجوی احتمالاً افسانه ایِ جمهوری روم، پس از تصرف یکی از شهرهای ولسکیان به نام کوریولی[ یادداشت ۱] ملقب به «کوریولانوس» شد. پلوتارک در کتابش، حیات مردان نامی، ظهور و سقوط این قهرمان رومی را شرح می دهد و شکسپیر نیز در نگارش نمایشنامه اش، کوریولانوس، از آن الهام گرفته است. [ ۶]
اما اگر گزارش تیتوس لیویوس در باب جنگ روم و اتروسکان در زمان لارس پورسنا ( سال ۵۰۸ ق. م ) را صحیح فرض کنیم، ظاهراً روابط میان روم و ولسکیان همیشه هم خصمانه نبوده است، زیرا لیویوس می نویسد که وقتی سپاه اتروسکان به روم نزدیک می شد، سنای روم، با پیش بینی احتمال محاصره ای سخت و طولانی، رسولانی فرستاد تا از دولت ولسکیان گندم بخرند و توده های کم بضاعت روم را سیر کنند. [ ۷]
• کامیلا، زن جنگجویی است که در انئید ویرژیل آمده است ( همانند آمازون ها در اسطوره شناسی یونان ) ؛
• آتیوس تولیوس.
wiki: ولسکیان