ولسوالی یکاولنگ

وُلُسوالی یَکاوْلَنگ یکی از ولسوالی های ولایت بامیان، افغانستان است. [ ۱]
پسوند «النگ» یا «لنگ»، در ترکیب نام واژه بسیاری از جای ها مانند یکاولنگ/ یکه اولنگ، سالنگ، میرزا النگ و… وجود دارد. در فرهنگ فارسی به معنای دیوار جنگی و در فرهنگ ترکی به نام سبزه زار معنی شده است.
در واژهٔ یکه النگ هم معنای دیوار قلعه جنگی مناسبت دارد و هم سبزه زار. در یکه النگ، قلعه ها و دژهای بسیار مهم، استراتژیک و کهن تاریخی وجود دارد مانند شار_بربر، فیروز_بهار، گوهرگین و چهل_برج و هم سبزه زارهای مختلف مثل چمن یکاولنگ در نَیک. [ ۲]
ولسوالی یکاولنگ در نقطه ۳۴°۵۸′۴۸″ شمالی ۶۶°۵۷′۰۰″ شرقی / ۳۴٫۹۸۰۰۰°شمالی ۶۶٫۹۵۰۰۰°شرقی / 34. 98000; 66. 95000 قرار دارد. این ولسوالی از غرب مرکز بامیان از جانب شمال با ولسوالی دره صوف سمنگان، از طرف جنوب با ولسوالی پنجاب بامیان واز طرف غرب با ولسوالی بلخاب ولایت سر پل متصل است. سالانه هزاران تن به شمول سیاحان خارجی از بند امیر که دارای هفت بند زیبا و طبیعی است، دیدن می نمایند که از این درک، عاید خوبی برای مردم محل و دولت بدست می آید. [ ۳]
در یکاولنگ دریاچه طبیعی بند امیر اولین پارک ملی افغانستان وجود دارد که یکی از جاذبه های معروف گردشگری در افغانستان می باشد. چهل برج نیز از اماکن تاریخی و مکان های گردشگری بوده که نشانه های قلعه نظامی و مرکز تمدنی کهن را نشان می دهد.
محمد طاهر زهیر والی وقت بامیان در ۲ عقرب سال ۹۵ ولسوالی حصه دوم بامیان را افتتاح کرد و یکاولنگ به دو بخش اداری حصه اول یکاولنگ و حصه دوم یکاولنگ تقسیم شد. [ ۴]
باشندگان این ولسوالی اکثراً در زراعت مصروف هستند و بخش عمده مخارج خانواده های شانرا از محصولات زراعتی و مالداری بدست می آورند.
سرک ارتباطی مرکز ولایت بامیان تا یکاولنگ در سال های اخیر آسفالت شده؛ این سرک سهولت های زیادی را برای باشندگان مرکز این ولسوالی ایجاد کرده است. اما هنوز مردم به ترانسپورت دست رسی ندارند و حمل و نقل باشندگان این ولسوالی بیشتر توسط حیوانات مانند خر، اسب و گاو صورت می گرد.